wag naman

i gave my bigbro a goodbye kiss a while ago...

"pareho tayong gagradweyt na" -kookoo

my brother is currently a marine engineering student. we experienced not having him around for his training for almost a year. it was a bit hard for us, importante kasi samin ang buong pamilya. we all grew up having each other....

pero, to the career that he is taking now, it may take him away from us most of the time...

"feeling ko nga last christmas ko na tong kasama ko kayo" -kuya

wag naman....

hope this picture would stop having its blur... sana...

haha, i'm losing my "makulay" stand... grrrr... hehe

sequel

****: cge, nyt nyt. ingat. gb
kookoo: gb
****: still mad o badtip lang talaga?
kookoo: ewan
****: sige, wag nalang muna

sumuko nanaman? poreber ka nalang ganyan.. buhay mo!!

ewan. di ko alam

****: kumusta ka na?
kookoo: ewan
****: galit ka pa?
kookoo: di ko alam.
****: okay lang bang itext kita o hindi na muna?
kookoo: di ko alam
****: bakit di mo alam?
kookoo: bakit di ko alam? ewan.
****: niko....
kookoo: ****....

hindi ko alam kung t*nga lang talaga yung ibang tao kung bakit hindi nila maramdaman kung ano na talaga yung nararamdaman mo sa kanila...

putobumbong!! mahirap lang ba talaga akong intindihin?

kookoo: ewan, di ko alam

(sa mga oras na gusto ko ng isipin na nagmamahal na ulit ako, tsaka sasabihin ng sitwasyon...HINDI PA..wala kang rason para gawin yan)

-
-
-

nakakatakot naman yung sitwasyon, nagsasalita...

nalito si palito...

blog ba ito? hmmm...

dala ng lubhang pagkabato ngayong gabi naisipan ko(oo, nagi-isip ako) na magcheck ng mga blogs ng mga blogger friends ko na nasa "trip kong basahin"... at dahil maswerte pa ako sa nakatapak ng jebs ng tao, WALA LANG MAN AKONG NAKITANG NAG-UPDATE NGAYON. sinubukan ko ulit tuloy lumibot sa pakikiusyoso sa mga links na nakikita ko sa mga ka-link ko(uh, parang da buzz lang)... malamang may mababasa naman ako, dati lang, natuwa parin akong mangialam ng istorya ng iba..

masaya naman...

impormatibo...

kapupulutang aral...

pero mapag-iisip ka, tulad ng:

bakit nga mahal na ang gatas ngayon, kung tutuusin, gatas naman ng baka yun... at bakit nga naman hindi nagpakita ng dibdib ng ina sa patalastas na yun e kung tutuusin yun dapat ang buida dun..haaayz!

pero wala pa ring tatalo sa nabasa kong sinulat ng hindi ko kilalang si GASTI(kung pangalan nga ba niya iyon...) sa blog niyang THE INVISIBLE BLOG(sa wordpress). nabanggit niya dun ang mga pagbura niya sa mga dati niyang entries at pag-iwas sa patuloy na batikos ulat sa mga ito... pero sinabi din niya na nahihirapan na siyang magsulat sa pag-iisip sa maaaring pamatay(at bumubuga pa ng apoy) na mga reaksyon patungkol sa mga sulatin niya... BLOG DAW NIYA IYON. nakakapagod daw magkumporme,
(sana ganito nga ng gusto niyang ipabatid)...

kasusulat ko lang nung isang araw yata yun.. tungkol sa malayang pamamahayag. pinagtalunan pa namin ng tatay ko at feelingera ako na ako ang nagwagi sa argyumentong iyon. maraming mga blogger friends(oo, madami na yun para sa dying blog ko..meron kasing mababangis na madaming comments, hail! ahaha) ang nagkumento dun, 5 yata at umepal din. may mga punto sila kung tutuusin. lubos akong napaisip sa sabi ni kimpotent, na ginatungan pa ni fjordz hiraya. tinatanong nila kung totoo ba talaga ng press freedom o ginawa lang yun para ipaniwala ang mga hangal(ugh, ako'y nasapul) na malaya nga naman ang Pilipinas...

napaisip ako dun...

MALAYANG PAMAMAHAYAG

maaari ang maiisip ng iba ay tungkol ito sa mga balitang madalas na naririnig natin sa telebisyon... yun mga pahayag sa radyo o pahayagan(dyaryo)... peryodiko... o kaya'y sa bunganga ng mga bungangerang chismosa..tsharing lan.

liban dito, wag nating kalimutan ang mga sarili nating mga blahbitty blahs... mga walang katapusang reklamo sa buhay.. mga personal nating issues(huwaw, ingles yun).

kung totoong nagbabasa ka ng blog ko, makikita mong sa likod ng masaya't makulay na
itsura nito ay isang pusong laging nagbabanggit ng lubos na pighati at hirap... ugh, hindi ako namatayan...at araw-araw may nakakain pa naman ako(koneksyon, basta!).. hirap na hirap akong magsulat... hindi ako bobo kung ideya lang ang tatanungin, at sa pagbubuhat ng bangko, isama mo pa ang kama at aparador ko, masasabi kong may talento talaga ako na bigyang kahulugan ang bawat pinagkakabit-kabit kong salita. namana ko yun sa tatay ko at dala na rin siguro ng kadaldalan,karanasan at siyempre habangbuhay na regalo ng mabangis na si Dakila sa akin...

hindi dun yung problema(though hindi rin naman ako ganun kagaling, mayabang lang na MASYADO..)

nahihirapan na akong magsulat, gaya ng gustong pagtatago ni gasti...kaya
kahit matagal ko nang ginawa ang blog kong ito, nanahimik siya.. hindi lang dahil walang nagbabasa ngunit dahil hindi din ako nagsusulat(pero salamat kay pyordan/fjordz/hiraya na laging nagchecheck ng blog ko at tinutulak ako palabas ng building, este magsulat ulit). hindi rin ako naglilibot upang makapagbasa ng blog ng iba... patay blog life nga, malayong-malayo sa dating buhay blog ko.

malaya naman kasi akong magsulat, SABI KO... pero hindi ba isang dahilan ng hindi ko pagsulat ay pag-iwas sa pagsalita tungkol sa bagay na nagresulta ng lubos na kalungkutan at gulo sa buhay ko? ayaw ko kasing ilathala kung anong pinagdaanan ko. meron kasi akong pangalan at reputasyon na pinangalagaan. hindi dahil nasaktan niya ako, rason na yun para magsalita laban sa kanya... ISANG RASON KUNG BAKIT NAWALAN AKO NG LAYANG MAMAHAYAG

malaya naman kasi akong magsulat, SABI KO... hindi maganda ang nangyari sa amin, at kung magsasalita ako dito, gugulo pa ang lahat.. okay naman ang tapos ng mga kaganapan sa buhay namin, kung magsasalita ako sa mga kabiteran ko, malamang sa malamang, hindi okay yun... ISANG RASON KUNG BAKIT NAWALAN AKO NG LAYANG MAMAHAYAG

malaya naman kasi akong magsulat, SABI KO... hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ng mga taong makakapagbasa nun.. malamang sa malamang magiging bias ako, pagmumukhain kong kawawa yung sarili ko at feeling api... ika nga sa drama, biktima... BIDA... at wahaha! payback time, ie-exagge ko ang pangyayari hangga't lahat na ng tao kamuhian siya(kahit mabait siya talaga...may rason siya)... ISANG RASON KUNG BAKIT NAWALAN AKO NG LAYANG MAMAHAYAG...

malaya naman kasi akong magsulat, SABI KO... kaya hindi lahat ng mga nasa isip ko sinusulat ko, naghahanap ako nun mga tipong makakahakot ng mga mambabasa, kung saan magigng interesado ang mga tao... ISANG RASON KUNG BAKIT NAWALAN AKO NG LAYANG MAMAHAYAG

malaya naman kasi akong magsulat, SABI KO... bakit ba wala na ngayong masyadong nagbabasa ng blog ko gaya dati... tsk, tinatamad na akong magsulat... wala namang nagbabasa... WAG NALANG magsulat... ISANG RASON KUNG BAKIT NAWALAN AKO NG LAYANG MAMAHAYAG

malaya naman kasi akong magsulat, SABI KO... MARAMING MGA RASON KUNG BAKIT NAWALAN AKO NG LAYANG MAMAHAYAG...

MARAMI... at hindi ito matatapos ngayong gabi(ahem, umaga na po... tumitilaok na si bantay..arf!) kung lalahatin ko...

minsan parang ang sarap gamitin at pakinggan "MALAYANG PAMAMAHAYAG" huwawawee!! pero marami talaga ang pumipigil... ang dami mong pwedeng sisihin sa hindi pag-abot ng totoong kalayaan, pero AHEM AHEM... minsan, sarili mo rin ang hindi nagpapalaya sa iyo...

sa ngayon, sinusukat ko pa rin kung tama lang na hindi ko na ipaglaban ang kalayaan sa pagpapahayag...

kung MALI... uhmmm...

di ko alam.

wala akong kwenta!!

teka, saan ba gawa ang mik-mik? balita ko kasi yun yung pinainom na gatas sa akin ng nanay ko... kaya pa henyo ako..(sa paningin ng nanay ko)

hindi pala basta araw

walang kakaiba sa araw na ito..

AKALA KO...

di ko alam kung anung nakain ko kanina at naisipan kong magbasa ng mga blog ng mga tao... maaaring dahil walang blog ngayon ang aking mga prens na sila fjordz, gerald at kung sino-sino pang kapitapitagang manunulat dyan...

ayun, comment-comment... namiss ko din magbasa ng mga lathalain ng iba.. blog ng mga taong ni sa panaginip, hindi ko talaga kilala... yung BUHAY NG IBA... yun hindi talaga sakop ng paningin at damdamin ko... toink! naisin ko mang ilink sila sa blog na ito, wala, naguguluhan ako.. oh well, alam na nila kung sino sila...

kahapon pa kami nagusap ni soti at ni tiyanak, este xianna na magkikita kami.. pupunta kami sa beach at magfu-foodtrip afterwards. okay na ang usapan.. pero kaninang matapos magkunganu-ano sa blog, ayun, hindi daw makakasama si tiyanak... asar.. nba-upset talaga ako.. paano, super taong bahay ako... kung may pagkakataon ngang mainlab ang isang bahay sa tao, malamang nagpakasal na kami ng bahay namin... nakakasawa... tulog kain.. at kun anu-anong blahblah lang sa computer ang nagagawa ko.. ni hindi na ako nakakakita ng ibang tao.. o kahit man lang aso... gusto ko talagang umalis..

dahil mukhang naramdaman ni sotee ang pagkadismaya ko, tinuloy parin namin ang hindi namin alam kung may kahahantungan na lakad namin.. ni hindi nga namin alam kung saan talaga kami pupunta... at kung kakain, saan?!

bago pa masabi ni sotee na hindi na sasama si tiyanak, bihis na ako nun.. syempre naexcite din akong makita ang araw na nakatitig sa akin... ayun, nun tuloy pag daan ni sotee para snduin ako
"nikko, andyan na yung hinihintay mo"
henep naman yung tumawag sa akin, iniisyuhan pa kami ni sotee.. tipong parang may something sa amin kung makapagreact yung ate.. oh well.. "dati" may something si sotee para sa akin..ahaha (sotee, wag ka ng magreact, ahaha)

pumaroon kami ni sotee sa garahe upang magpaalam na aalis na kami.. syempre hinoldap ko din ng bente pesos muna yun tatay ko para sa initial na pamasahe.. buo kasi yung pera ko,,ehem! malutong pa! ahaha.. baga-chicharon.. muntik ko na ngang isubo..toink!

habang kinukulit ko ang aking tatay, biglang may motor na tumigil sa tapat ng tahanan namin... kamukha ni bob marley... ulupong, si pidoy, nagpatshorba ng buhok.. kung anu pa man yung tawag dun.. masaya din akong makita siya.. ahem, may something din sa kanya tungkol sa akin "dati"...ahaha!

ayun.. naghiwalay muna kaming tatlo, pero kasama ko padin si sotee... ang usapan namin magkikita-kita nalang kami sa kainan..

dinalaw namin si ferica..kaso wala siya.. pumunta tuloy kami kela rea... ahehe.. ayun, at dun kami nakiupo at nagkwentuhan ni sotee.. ayos naman, namiss din namin ang isa'-isa.. bestfriends din kasi kami before...

at dun kami unang nakahuthot ng makakain... ansaya pa na nandun si rea at glenn.. hehe, wala, nanood lang din kami ng mga yearender news... pero iba din yung pakiramdam ng pagiging magkasama... libre chibog pa...

matapos nun, nagtext na si tiyanak, pinapapunta kami sa kanila..pumunta naman kami... basta ba may libre chibog daw... ayun, masaya din.. schoolmate ko din kasi si tukko pero dahil sa sobrang laki ng eskwelahan namin... laki ngpopulasyon hindi yung grounds ayun. di kami nagkikita... okay naman yung mga forum naming tatlo... madami-dami din kaming napag-usapan... nagpaisip sa bawat isa ng mga bagay-bagay.. nagusap tungkol sa paborito ng lahat "lablayp"... ayun, medyo nadaplisan ko ng kwento ang mga storyangtanga ko.. sabi ni sotee "medyo tanga ka talaga sa ganyan no?"... ugh! sapuuuul!! napaisip ako dun at sinabing "oo nga e" umamin na po si tanga...

ayun, tinext ko ang aking ama "nakela roxanne ako" at dahil mabilis ang mga daliri ko, tinext ko ito ng mabilis at sinend... hmmm.. ayos, di pa ako hinahanap sa bahay... ng bigla kong matuklasan ng mga 10:30 na na sa landline ko pala nasend.. at sa paanong paraan nila mababasa yun..WALA! tangaer!

ayun, wala.. wala lang..masaya lang ako kasi sobrang prinsesa ako... bawal tumagal sa labas ng bahay.. pero kanina nakapuslit ako ng oras para maging masaya sa piling ng mga taong matagal ko ng di nakakasama, ni makausap...bihira.. kasi ayon sa kanila, hindi daw ako marunong magtext... ahaha! medyo nga.. madami akong natutunan sa oras ng mga kulitan na yun.. tipong sa bawat usap tanga, may aral... tanag man sayong paningin. bat di mo subuking mahalin.. uh? what-the-duck...

anyway, kaht proud na proud na ako na nasa labas pa rin ako ng bahay ng ganung oras.. nauwi pa rin ako sa pagpapasundo..
"dad, pasundo"...

ayun din. bahagya pading loser.. nagpasundo parin... a, basta, level up atleast!

ahaha!

TUTOOOT!
kookoo: napasaya mo ako.salamat sa araw..oo, matatawag kong araw ang araw na to..salamat talaga.

sotee: no prob. anytime text ka lang. pakibati nalang ako kela tito, tita, j3 at inggol ng merry christmas nad happy new year. Gb

o diba, may greeting pa sa pamilya ko...totyal!


BANGS
ahaha, got bangs again... ginupit ko... wala, ang aliwalas kasing tignan ng mukha ko.. at narealize ko, mas trip ko talaga yung dugyot-looking na buhay...ahaha! masyado akong maganda pag maayos..toink! tsharing lan.. masyadong opisgerl looking...basta, di ko mafeel na bata pa ako(ahem) kung ganun... enjoy naman kahit papaano ako sa bangs...

NUNG ISANG ARAW
dinalaw ako ng mga bestbuddies ko nun high school.. whooops! wala pa akong bangs diba.. ahaha! at ummm.. badtrip, buong araw niyan tinamad akong maligo(no joke) ahaha.. dugyot nga diba... ahaha.. ayun tuloy, ang bahobaho ko nun humarap sa mga friends with matching beso and hug pa kami..such a disgrace.. ahaha!!

YOUR GUARDIAN ANGEL
leche yang tugtog na yan. ang gandang masyado,..naaliw ako dyan at gi-ni-em sa mga tao na "kelan kaya blahblah may kakanta sa akin niyan".. at biglang may nagreact..."kinanta ko yan sayo.. di ka lang nakikinig... ganyan ka naman e" uh, nadramahan pa ako ng di oras... nagi-emo pa naman ako, ayun, naunahan pa ako ng emo moment... ahaha.. o well, paano, we are so magkapatid naman kasi nu.. syempre ang gusto kong may akkanta sakin e yung may romantic tshuba.. pero the fact remains... HINDI KO NGA NARINIG NA KINANTA NIYA SAKIN YUN.. hahaha.. sa di na maulit na pagkakataon... napa-OO nanaman ako... grrr! ahaha! first time kong mapanood kanina... pero twice.. weird nga e.. pangitain.. uh? labo labo lllllaaaaaaaaaabbbbbboooooooooo!

PAGKAIN
"kumain ka na?"-mom
"di pa e"

at hinanda ko ang masarap na pagkain ko..

ampalayawidchabanana...

PERo balik sa pagko-comment... masaya ako na paguwi ko...may mga comments ang pinilit kong buhayin na blog... dying na kasi talaga dati.... parang nararamdaman ko na ulit ang pagiging blogger.. yun magbabasa ka ng mga blog ng iba.. at gagantihan ka nila ng pagbasa din ng blog mo... ahehe...

nabuhay ng magmuli? ewan...sana.

go! depensa!

kagabi nagkaroon kami ng maiksing argyumento ng aking ama... bihirang sumaliwa ang mga ideya namin.. pero kagabi, pinagtanggol ko ang karapatan kong magsalita....
nabalita kasi kagabi na mayroon daw isang news reporter ang namatay... binaril kasi ang sasakyang kinasasakyan nila(toink).. dahil isa itong taga-press... malamang sa malamang meron syang nabanggaang isang bigtime na kung patuloy siyang bubuhayin, lalabas at lalabas ang baho nito...
tama?

kuya: paano naman kasi, ang sobra naman ang mga press kung magreport
dad: oo nga, basta-basta naman kung magsalita
kookoo: hindi ganun, kaya nga may freedom of the press e
kuya: patay ka lalai, magkaiba kayo ni dad ng side..
dad: ayun na nga, sumusobra naman ang mga sinasabi nila.. hindi na totoo, basta lang makapagreport...
kookoo: hindi ganun yun... sa tingin niyo ba hindi totoo yung nireport nung reporter na yun na aabot na papatayin siya? sa tingin niyo ba matinong tao ito na nagpapatay sa isang taong may sinabi ulat sa kanya?... kung hindi totoo ang mga panukala ng reporter, rason na ba iyon para kitilin ang buhay niya? sa tingin ko tama lang ang reporter... tama lang ang ginawa niya, sinabi niya ang totoo..ginawa niya ang dapat..
yun nga lang...namatay siya...
dad: (tahimik)
kuya: (tahimik)
mom: (tahimik)
gab: (tahimik)
kookoo: (feeling bida, woohoo...)
-
hindi ko alam kung bakit naging ganoon ang naiisip ng dad ko..pero masaya din ako na nadepensahan ko ng maayos ang gusto kong iparating... at alam kong may punto ako dun..tama ako...

para naman akong tanga kung tatahimik lang ako at palilipasin ko na ganoon lamang ang naiisip nila ukol sa mga mamamahayag... ako, sa pagsusulat ko..meron din akong nasasagasaan.. pero hindi ko ito gagawin ng pagpapakyut lang...

FREEDOM OF THE PRESS NGA DIBA...

PARA SA TIP VOICE.. O ALAGAD NI FJORDZ (toink!)
bakit ba ganyan silang makapagreact? ang dami nilang tinanong at sinabi... at alam ko, pinag-isipan din nila yan... nila XXXX chuva dept. chuva... diba? para naman silang mamamatay... di din nila maintindihan na HINDI NIYO YAN ISINULAT PARA MAGPABIDA... hinaing nga yan ng mga estudyante...

dota, buti hindi ako parte ng school paper namin.. at lalong hindi kuta ng aktibista ang eskwelahan ko..kundi, masahol pa ako sa....malansang isda(joke...) kundi, mas marami akong isisisiwalat na mga kachuvahan ng mga chuva... asar!!

Kookoo: sa tingin mo kung mag-aaral ako sa *P magiging aktibista ako? (nagtanong na may kumpyansang hindi makakarinig ng sagot na OO)
Karol: OO
Kookoo: huh? Bakit mo naman nasabi?
Karol: ang dami-dami kasi ng nasa isip mo… tas napaka-radikal
Kookoo: huh, hindi naman e..
Karol: wala naman kasing nagtitrigger para gawin mo yun
Kookoo: sabagay


PARA SA PARAGON FEU IAS.. O ALAGAD NI JEZREEL (toink toink toink!)
Anong “throw away your PARAGON” sabi nitong si president ng isang org na nasabihan ng hindi magaganda sa unang isyu ng kapita-pitagang papel ng ias.. hindi sila makakabasa ng ganung mga pahayag kung hindi nanggaling sa estudyante yun, at higit sa lahat hinding-hindi mailalathala yun kung walang estudyanteng nakaramdam ng mga kachuvahan nila. At bakit naman ibabasura yung mga isinulat, guilty? Sobrang makapagreact ah. Sa totoo lang, ganun din ang nararamdaman ko sa inyo!!

(yun ang pinagkaiba ko sa mga manunulat ng voice at paragon... wala naman talaga akong gaanong rason na magsulat kasi wala naman tatakbo sa akin para sa mga hinaing nila, di gaya sa mga ito....)

PARA KAY DEPT CHUVA AT ORG PRESIDENT, WALA KAYONG PINAGKAIBA DUN SA KILLER NUNG REPORTER!!

Lahat yan may basehan… ano naming mapupulot nung mga nagsulat kung hindi totoo yun? Meron ba? Kasi, parang end of the world kung makapagreact…

ALAM NYO BA KUNG ANO ANG IBIG SABIHIN NG KALAYAAN? GINAWA NIYO LANG DIBA? Kayo din. Nagsalita din kayo para sa side niyo..pero hindi niyo ba magagawang mas mahinahon at mas may talino? Sabagay… hindi na ako magtatanong pa.

-napunding alitaptap

hayskul layp oh my hayskul layp...

“i don’t feel like eating”.. yan ang paborito kong linya lately. Pag may nagtanong kung bakit e ang isasagot ko e “because I don’t feel like eating” o diba... sino pa ba naman ang magaaksaya ng oras sayo sa pagkumbinsing kumain kung ganoon ang sagot mo. Anyway, trivia 2pm na at ang kinain ko palang ngayong araw e 3 hati ng toblerone, 1 ½ banana cue at 1 hotdog. Matapos kumain e nagsimba kami ng tanghali... bago kami magsimba, kumain muna sila. Syempre dahil hindi ako loser pumunta rin ako sa dining table. Tinignan sila at sinabing “can i just eat after the mass?”(hindi ako nag-iinarte pero mahilig talaga akong mag-ingles ngayon pag nakikipag-usap, Malabo nga na trip kong magsulat gamit ang tagalog)... at syempre sagot nila mommy “okay, mamaya nalang after the mass”.. wahaha.. sabi ko sa isip ko “siguro naman e gutom na ako after the mass”... nagmisa na, pero tsk... wala talaga akong ganang kumain.. argh..
Sa totoo walang kinalamang ang post na to sa mga binaggit ko patungkol sa pag-ayaw ko sa pagkain.. talaga. Ayun, depressed nga ata talaga ako, sa hindi ko masabing dahilan(pero pwede kang humula pero sa pananaw ko tama ang hula mo.... pero hindi ako buntis ha. Just for clarifications,hehe.. pero talagang madaling hulaan ang rason).. sa pagtakas sa pagkain pumunta ako sa aking silid(uh, ang lalim nun a).. katatapos ko lang basahin ULIT ang kwentong chalk ni Bob Ong na nabasa kong una noong 1st yr college palang ako, mga panahong tatanga-tanga pa ako sa unibersidad(take note, incoming 4th yr na ako, bwahaha, master na ako ng lower batch,wahaha!).. dahil natapos ko na yung unang libro, naisip kong hanapin yung pang-apat nya, yung Alamat ng Gubat. Wala kasi akong choice kasi yun mga humiram nung ibang libro ko e henep, hindi na sinoli ng mga lenghiya! Hinanap ko yung libro sa haystack.. i mean sa locker ko, sa pagkakaalala ko kasi e dun ku yun niligpit(what-a-term, parang killer).. pero todo na ako sa paghuhukay(uh, nilibing?) e hindi ko talaga Makita.. hanggang may bumulaga sa aking isang notebook na malaki.. pamilyar ito sa akin. Nalimutan ko ang hinahanap ko, humiga sa kama at nagbasa.
“confessions of a shoe addict **K*” yun yung cover ng notebook. Ah, yun yung slum book(kung slum book nga ang appropriate term para dun) na pinasulatan ko sa mga batch mates ko noong high school. Marami akong naalala, unang-una dun ang pagka-addict ko sa sapatos. Medyo kilala kasi ako sa school bilang isang taong mabangis pumorma at maraming sapatos.. rubber shoes.. swerte mo na kung makikita mo ang paa ko, lagi kasi itong balot ng magagarang sapatos. Natawa nalang ako, haha, e ni hindi na ako ngayon bumibili ng sapatos e, ang last na rubber shoes ko e nung pa-2nd year pa ako, unlike dati every 6-8 months e bibili ako ng bago(o kaya may magreregalo)..

IBA NA NGAYON, marami na akong mga bagay na pinagbago, sabihin na nating hindi na ako kasing lala ng dati... mas mabuting pagbabago ang nangyari. Binuklat ang notebook ng isa-isa... henep, e mas malala pa ang mga nakasulat sa libro ni bob ong e... mas katawa-tawa.. mas Masaya, mas nararamdaman ko..
Hmmm, para maprotektahan ang mga tao, marapatin niyo sana ang pagtago ko sa mga pangalan nila... pero hindi ang katauhan..hehe

1. Si aso-- sabi nya “love IS not always cause good”.. “huwag mo ko limot kasi ikaw di kita limot, remember lang ang best English speaker ng Abano.. (a, oo nga, best nga... teka, diba paninirang puri sa eskwelahan ang sabi nya?)

2. Skata girl— “ni***!” (pangalan ko yun,parang galit sakin diba?) “friend forever friend”(hmm, nakakalito) meron pang “friends 4evaH” (hindi ko makuha yung sense na kelangan may H yun forever... at bakit may 4?.. nako, tao nga naman, tama.. tsaka with regards to the H, ano yun, gusto nya akong hiningahan? wahhhhhh)

3. Tuna—“iyak..iyak..iyak.. nalulungkot nga kasi ako kasi mawawala ka na(san ba ako pupunta, sa north pole?) “dapat magsaya tayo kasi nga yun na yun” (o, anu yun? Anu ka ba, malungkot o Masaya? Sabing masamang mag-drugs..ayan kasi).. “your the best among the rest kulit” (o, eto naming linyang ito nakuha sa cheer? Haaay, cheerleaders nga naman.. parang mas okay pa ang sampaguita team is the best..uhh?)

4. Erpak— kapre kasi to si erpak sa batch, kaya tuloy ang laki din ng sulat, parang 1x1 ang isang letra sa kanya.. umubos tuloy ng apat na pages ang sulat niya.. ilang beses mo mababasa ang “ang haba ng sulat ko no?” na sa totoo e maikli lang, kasya nga sa isang ¼ intermediate sheet yung sulat nya. Sabi rin nya “niweys” at take note... meron talagang quotation mark ang niweys nya... emphasized, ewan ko din...

5. Pentagon—“hello! Hi! Hello!hi!hello!hi!take care always” sabi ko..huwaw! ang haba ng sinabi nya saken, at talagang nakakatouch..grrr.. pero nagulat akong meron pa sa likod “sana magkita pa tayo 10years from now”... (a, okay, parang sa ilang kanto lang ang pagitan ng bahay namin.. sana nga, magkita kami uli...haaaay) at may nakasulat pang “d cute, ____” pangalan nya yun.. (haaay, assuming.. pero pumayag na din ako, grad gift ko na kumbaga)

6. Tots—meron lettering “PINSAN” (huwaw.. sa pagkakaalam ko e dalawa lang ang pinsan ko sa school, yun e si erpak at si bolpz...o bakit naman nakikipinsan to... ah, oo nga pala, eks ko nga pala yung pinsan nyang astig) “tank u 4 leting me rite 2 ur cute notebook” (ano daw, medyo nalito ako kung sa cellphone ba ako nagbabasa o sa notebook, para kasing text.. tsaka ang notebook ko e yung mead, diba ang laki nun..anong cute dun?) “pag may problem ka lapit lang dito sa berks ok, and i’ll be ok” (uhh, teka, wala akong ka-berks, ka-tropa oo.. uhhh, ang korni lang talaga ng term na berks, i can’t stand it... at sa sabi niyang lapit ka lang sa berks, and I’LL be okay.... teka, diba ako yun in need? E bakit siya yung magiging okay? Grrr).. meron pa palang “no drugs ok!!!” at “patchi tau”.. (uhhh,akala ko ba NO drugs, tapos nag-aaya ka.. cmon dude... masama talaga sa katawan ang droga, tamo tuloy, tsk!)

7. Breshes—eto si classmate na may braces, matagal ko nang kilala at katropa pero ang kaikli ng sinabi “thank you for being kindness” daw... okay okay!! ang nagagawa nga naman ng “ness” sa tao... haaaay..

8. Prinsesa litik—“ur so great adviser even ur not a teacher!!” (ewan ko nga bas a batang to) sa likod pa nun page may pagkalaki-laking panagalan nya,,, o, e may pangalan din naman ako, naku talaga... meron pa.. ang lufet! “sana nga me na yung bagong kulit dito sa campus” (wtd? Wala nang susunod na kulit sakin kasi mag-isa lang ako.... identity ko nay un at create your own, wag kang papayag na shadow lang kita... to talaga, sakin pa mismo sinabi yun)

9. Sir litik—eto naman, ni hindi lang man nagpasalamat... kumopya lang ng kowt galing sa cellphone.. edi sana tinext nalang nya...

10. Kwino—kaklase ko na simula nung elementary.. ang haba ng sulat... kaso hindi ko na binasa.. sakit kasi sa mata e.. metallic pen... so pass. Soup? Uh?

11. Boy baldado—eto isa sa todong ka-close ko ng mga panahong yoon. Mahaba yun sabi niya pero hindi ko nanaman nabasa, maliban sa bicol e paikot pa, nakakahilo... pero sabi nya “sana magkita-kita tayo nila *****o after 10 years” (o, nagbasa pa ng sulat ng iba,,,huling-huli..hehe) kung sabi ni pentagon ay “hi! Hello!”... siya naman “so what, so what, so what.....” (ewan ko ba kung anong virus ang kumalat) meron din “cute” na nakalagay bago ang pangalan niya.. gaya ng mga nauna, pagraduation ko na sa kanila yun...

12. Si eks 2—“kanya-kanyang diskawte yan” with the wings of ***o* i seek them wide, with the winds of fortune i’m ready to glide” (pare, mahal mo talaga ako, henep ka sa message, nakakaiyak.. full of sense, full of love)

13. Si eks 1—sa hindi maintindihang dahilan nagkataon na magkasunod ang sulat ni eks1 at eks 2... anyway eto ang sabi nya “ang masasabi ko lang e bakit ang sungit mo sa akin” (uh, ikaw ba naman ang ibreak gamit pa ang sulat...lenghiya... magiging mabait kaya ako?

Ahaha..napulot ko sa baul sa pc ko... natawa naman ako, impeyrnes...hanep ako sa panlilibak... owell... o well.. o well, sadako is there! Toink.

grrrrr.. alam ko hindi din to tapos pero post nalang...

masaya kung naaalala ko ang mga batchmates kong ito... kahit parang ginagago ko sila sa post na ito, sa palagay ko hindi yun yun e... basta, parang nagkaroon ako ng rason para tumawa ule... basta... magaganda din ang content nyan...

ehem, at impeyrnes, tinago ko ang mga katauhan nila..ahaha.

umaga na ika ni tandang.. toktolaok na daw...

magandang umaga

palayong dako

Sa isang iglap
Isang tala ang nalaglag
Mata ko’y kumurap
At ibinalik sa pagmulat
-
Natuwa at nagalak
Matagal kasing nakaabang sa ulap
Humihiling na yung laging nakikitang kumislap
Ay kumalas sa matinding paghahawak
Ako’y pinakinggan!
Ako’y pinakinggan?
-
Sa tagal-tagal na ninais malapitan
Dahil sa layo kung saan dating tinititigan
Ay dumalaw sa kaisipan
Nalungkot at luha’y dumaloy sa kawalan
Nasaan ka na?
Saang banda, hindi ko Makita?
-
Bakit ng nalaglag ka
ay hindi sa lugar kung saan ako’y nag-aabang?
Bakit doon pa sa kalayuan
Kung saan ang paa ko’y hindi makahahakbang?
-

Sana’y hindi ko nalang ninais na ika’y mahulog
Siguro hanggang ngayon
ika’y sakop pa ng aking paningin
oo, aking bituin,
sa pagkawala mo
naging madilim buong kalangitan ko

eto, sa baul din galing... buti tapos... tapos nga ba?

pagdampi

Mga mata’y nakatingin sa harap
Nakatitig at hindi gumagalaw
Kumurap at yumuko
Nalungkot
-
Nang huling pagtingin dito
Ngiti ang nasulyapan
Anong nangyari,
Sa sunod, lumbay sa mga mata ang nasilayan
-
Humarap uli
Ngunit hindi natagalan
Nanahimik at lumingon
Hangin ay humalik
Hinintay umawit
Pero ito lang ay walang ibang ginawa kundi umihip
-
Sa huling pagkakataon
Muka’y iniharap
Nakita ang dati
Ngunit nanaig ang kasalukuyan
-
Lumayo siya
Palayo
Sa siyang hindi nagsisinungaling
Lumayo siya.....
sa salamin

“hindi kita bibitawan”
Mga salitang ako’y di tinitigilan
Mga salitang pinaniwalaan
Isinapuso
-
Bakit pa nung sinabi
Ay siyang pinakinggan
Sa lahat ng...........

PUTOL

ayon, nakalkal sa baul.. di tapos..at hindi ko matatapos.. hindi ko naman na maramdaman kung ano yung nararamdaman ko ng panahong isinulat ko... nanghinayang nalang din ako... ayon.. PUTOL TALAGA!

not just his day

I can’t explain how I appreciate this day. I woke up a bit early this morning, It’s my second day of work.. whoa! Excited? Naaah... still not enjoying it even just for a kunwari setting.

As I woke up, I already sent a good morning text message to my dad and mom.
“maganda ang gising mo anak ah” –mom
I actually didn’t even notice that indeed, my day started okay, oh well, thanks mom for making me realize that I woke up at the best side of my small bed(huh, miss my uber-princessy soft bed in Bicol). Hey I still woke up at the best side of my small bed, I SAID!! Isn’t that great? O_o

Readers: yeah it’s great... (Giving me all the benefit of the doubt...) toink!
Kookoo: I MISS MY REAL BED THOUGH!!!

I’ve decided to go to my office by 7:20 in the morning and got there by 7:46, not bad at all. I still had the old bobo-ish route: Dapitan to Pedro Gil (jeep, so sosyal). Pedro Gil to Malate (padyak, most sosyal poreber).

DTR: getting better so far.

Since Jez and I got at our office earlier than the working time, we’ve decided to go to the restroom first and there we saw how the sun was shining beautifully surrounded by altocumulus clouds which made a rainbow below it.

That made me raise my hand up and was reminded how profound God is. “This day is really nice..”
-
Trainee status: not alone (anymore)
I’ve got to meet my co-trainee at our division. This ACLC sophie girl is really nice. At first we were just sitting at our corner and were doing nothing. We were both shy girls (ahem, ahem) and silence was eating the both of us but praise God, our bosses started giving us something to do: to photocopy (so HR! SOOOO HR!).

Infinite ARghs... argh argh argh!! This time,. Whew! Effort.. HR stuff are really back breaking.

Ehem, I did new today, I went to the other floors to do the “ma’am pa-receive naman po” with Janice and got to have a field trip... up and down to the office, using not the elevator but the fire exit this time.

A-la amazing race. Toink!

And I also did the highlighting stuff (using highlighters, yeknow), and of course the hello telephone “PERSONNEL GOOD AFTERNOON” job, photocopy a’la copytrade skills were shown again and no one would beat my first and forever job (hope not...may gas) tada! Staple staple...

The tasks were really boring and so my good mood turned a bit dark. Hmmmm.. Stagnated!

Doing nothing, I accidentally looked at a sir standing at the aisle near my corner, his pants were covered by an orange light, and so I tried finding where it came from
In great astonishment, the sun was saying hello while saying goodbye at the same time, its light is covering the sea while a white ship is floating into it. One of the nicest view. For the second time, my hand goes up and couldn’t say anything aside “Ang galing talaga(ni God)”



-`
After my office, I was on my way to KFC Rotonda for a meeting but I was informed that it would be rescheduled this Saturday. I’ve decided to attend GJ’s “SUPPOSED TO BE A SURPRISE PARTY” instead. I was really happy to see friends I haven’t seen lately.

We were eating there until someone opened the door quietly. It was GJ, hindi siya nasurprise, kami pa kamo ang nasurprise. SUPRAAAAAAAAAYS!
“kookoo, ang pretty mo naman” -GJ
We sang a song for him and after that we have planned to give him an icing attack, but surprisingly (for the second time) he did it first to Carla and so our plan was sabotaged again. ahaha!

Kookoo’s status: tahimik sa isang tabi..
“at dahil pretty ngayon si kookoo..........” he ran going to where I was sitting and whipped icing all over my face, it was really done too quick and I never had the chance to stand to avoid it, all I did was to scream,,, “waaaaaaaaaaaaaaah” (matinis yan ha...hehe)



And all of us were putting icing all over each other’s faces [only the icing, not the cake itself, gets? We still know how to value food.. (= ]

Ahaha, we were all happy playing that moment (though I was really quiet, dinakma kasi ni gj yun mata ko, napuruhan ng icing..haha, I was teary yet happy)
After all those kaguluhan.. picture taking and all we’ve decided to have a worship. I almost cried.

I am lucky for having these yfc friends; these are the people that could make me feel alright without saying anything regarding my struggles, without knowing them all actually. With just their presence, I feel relieved.
-
I never really planned to go to gj’s surprise eke k but I am glad that God brought me along with them. I felt how great God is... greater to the one who made the sky and sun... but the one who gave me friends who shines brighter than those.

To GJ, I am really blessed for having you around, the way you said that I am pretty made me happy... Thanks, I feel God in you, especially this day. Haberdey


Xena, thanks for giving me the opportunity to be there. Friends! Haaay!

Fjordz, I know you’ll get to read this. Salamat, sobra. Thanks for listening to my unending ojt complaints (the task are just inhumane).. miss ko na ikaw katext

Ge and Champ, just seeing you two makes me happy. Ang vain niyo sa pics. Asar!

Anne and Ding, idol poreber.. anne, wala akong make-up, maganda lang talaga, natural..toink!

Carla, haaaaaaay, di na kita nakabonding..

Tay Lee, got so inspired. Galing din ng Diyos sayo. Yup, next time, I won’t fall asleep while talking to you...ahaha!

Carl, hehe. God bless. DI tayo close e..

“gj, wala lan, blessing lang din yung pagpunta ko sa surprise “supposedly” ekek mo. I really felt God there... ang pretty ni kookoo.. nasa pjt ako kanina, at hindi talaga ako nageenjoy.. ang ganda ng gising ko kanina, kita ku pa yun sky nun kararating ko sa ofis, super ganda, kita ko din yung sunset pauwi... ang ganda talag! Ang galing ng Diyos na nagagawa niya ang sarili niyang kapuri-puri dahil sa mga magandang sky at sun.. pero mas malupit na kapuri-puri siya dahil sa mga taong katulad mo! Ang galing ng Diyos sayo... nga pala, napasaya mo me nun sabihan mo me na an preti ko, seryoso...

[teka, at dahil pretty ngayon si kookoo....(haha, naramihan ako icing dun ah)] –gj

Aykanu, labyu gj... sori natapos agad dahil sa curfew ko...haaaaay, gb! Payakap!” –kookoo 11:08pm

“Phil 1:8” –gj 11:15pm

Sa mga kasama ko sa bertdeyan, pasensya na, may curfew ang lahat dahil sa curfew ko... boring no... argh,,Kj and all... ahaha!

at dahil sa cufrew na yan, nasubukan ko nanaman kung paano tumakbo..as in takbo ever ako.. pero ganun din, nasaraduhan ako ng gate.. todo-doorbell tuloy.. grrr..ahaha!

credits to tomasa, i posted some pics.ü

talaga naman..

1.Bakit kayo nagtataray minsan, kahit
gentleman naman kame?
~ kunwari lang kasi yun kadalasan...
mabi bilang ko nalang yung totoo...
minsan pa, may pakay kasi... mga hidden
agenda... mga lalaki talaga..tsk!
2 . Bakit kelangan pa talagang sa CR
mag kuhaan ng picture?
~ ahaha... i do that lalo na pag
sinauna looking yung restroom..trip ko
kasi yung mga ganun lugar pero i don't
see group of girls doing that.. teka,
naninilip ka ba? where did you get that
idea... mga lalaki talaga.tsk!

3 . Bakit babaero ang tingin nyong
lahat sa aming lahat?
~ babaero talaga! talaga! talaga!!!
kahit gaano niyo pa idefend ang side
niyo ay babaero talaga!! lalaki
talaga.tsk !

4 . Ganon ba?
~ oo! OO!

OO forever! lalaki talaga! tsk!

5. Ano kami pra sa inyo?
~ no comment

6. Bat kayo mahilig mag post?
~ wapakels! girl thing na yun! bakit.
guys post chuvas as well... kayo nga,
nagawa niyo pa ang bulletin na to...
lalaki talaga.tsk!

7 . Bat kayo namamalo ng balikat 'pg
natatawa?
~ physical contact yun, kilig naman
kayo... syempre dala ng emotions..
yeknow .. transparent lang... lalaki
talaga.tsk !

8. Ano ibig sabihin 'nun?
~ ang sarap niyong pisikalin kasi
nangeemosyon kayo! lalaki talaga.tsk!

9 . Bat namimili kayo ng ka text?
~ "boring class" kayo ba, hindi...o
c'mon!! hindi kasi kami basta basta
pumapatol.. .lalaki talaga.tsk!

1 0. Ano mas type niyo? ung makulit o
sweet?
~ napaisip..sikreto... lalaki
talaga.tsk ! nangungutak pa to ha!

11 . Bat may iba sa inyong tibo ang
boyfriend?
~ ay trip nila... well, hindi ko na
sila pakikialaman...
< BR>1 2 . Ano ba ang hanap niyo sa isang
guy?
~ nagungutak na tanong nanaman...
lalaki talaga.tsk!

1 3 . Talaga?
~ ewan ko sayo.. lalaki talaga.tsk!

1 4. Bat kyo mahinhin? Ok lng nman
samen kng hndi.

~ ako? siyempre shy type e...
isdabalenton g! toink! hindi ako
mahinhin... alam ko lang ang limitasyon
ko

15. Anong klase ba ng tao ang
minamahal niyo ng lubusan?
~ wotoink!

16. Baket may 2timer sa inyo?
~ woohoooo! nagsalita na po.. ganun ba
talaga kami... ayon sa istatistika,
napa kalaking bahagdan na ang lalaki an
mas madalas nagtu-two time... third
party, fourth party... party animal ang
walang hiya... lalaki talaga.tsk!

1 7. Ano pa kaya...?
~ manloloko! lalaki talaga.tsk!

1 8 . Bakit kayo naiilang ng walang
dahilan?~ makapagsalita nanaman... may dahilan
yun..may dahilan ang lahat.. lalaki
talaga.tsk !

19. Bakit may mga bansag kau sa kbigan
niyong lalake?
~ e bakit ba? wapakels!! lalaki
talaga.tsk !

20. Ano'ng mas gusto niyong itawag
s inyu? ate o miss?
~ wala! bininyagan ako... may pangalan
ako dod! lalaki talaga.tsk!

2 1. Kapag ka edad lang?
~ asos!

22. Baket?
~ bakit hindi?!

23. 'Bat naniniwala kau sa mga
bulletin threats (e.g. repost this or
else...)?
~ ahem... may basis ka..wag mong
lahatin! lalaki talaga.tsk!

2 4 . Ano'ng purpose ng pGsuSuLaT
nG mEi dEsiGn?
~ excuse me... hindi ako ganyan...
annoyin g! hello?
lalaki talaga.tsk!

2 5 . Bat wala lng?
~ decode!!

27. Bkt mhilig kayu sa gwapo?
~ kaw, ayaw mo sa maganda? tsk tsk...
lalaki talaga.tsk!

2 8. Bat mhileg kayu umiyak pg me
prob?
~ normal yun... pero ibahin mo ako... i
don't simply cry..

29. Bat mas mraming girl ang
nagpapaganda para sa mga lalaki?
~ ewan.. ahem. natural to no!! kaw,
trip mong magmeyk-ap? suportahan taka!
lalaki talaga.tsk!

3 0 . bkit ang hiLig niOng umiwaS pag
alam ng crush nio crush mo sya?
~ haller?! hindi niyo maiintindihan
yon !!alalaki talaga.tsk!

s a mga lalaki diyan, sige, kontrahin
niyo..s ige lang!!

"down to earth"

kung babasahin mo ito,a makikita mo ang galit ko sa mga lalaki... sa totoo lang sobrang mainit ang dugo ko sa uusaping ito ngayon ngayon..

BORDS- unang boypren ko nun bata pa ako..
<>

LEBOY- ikalawang boypren ko... kung tutuusin, bata pa rin ako nun...
<>

teka, hindi ko alam kung kelangan kong banggitin pero hindi ko maitatanggi na minahal ko ang isa pang ulupong na ito...

XD- nakilala ko ito sa mundo ng blog.. ng kinalaunan ay kinahulugan ng aking mahinang loob.. bata pa siya, ako hindi na..pero nag-asal tarantad*ng bata ako sa kanya

matagal din kaming naging magkaibigan... koment koment sa blog... msg msg... txt txt.. pasweet sweet... ayon, marami-rami din kaming napagsamahan,, marami-raming napagusapan... bobo at matatalinong pananaw.. "iba siya..iba talaga siya.. hindi diya kapareho ng mga ibang lalaki" sabi ko sa sarilai ko.. paniwalang-paniwala.. eto ang unag lalaki na nakatanggap ng sobrang kasweetan sa akin.. iginawa ko siya ng poems, song, pinagdrawing, ibinili ng kakambal ni kookak.. basta, iba yung inspirasyon na nakuha ko sa kanya... iba nga kasi siya.. naging kami din..pero hindi talaga..basta, parang ganun pero hindi talaga..malabo pero mahal daw namin ang isa't-isa, yun nga lang ay kinahaharap kaming malaking suliranin...magkahiwalay kami...pero kakayanin anami..ang sabe.. minsan isang araw, nagkaaway kami, parang naiibahan na ako sa mga galaw niya patungkol sa pageentertain niya sa mga "FRIENDS" niya na babae.. hanggang tinanong ko kung okay pa ba kami.. sagot niya hindi na... gusto daw niya ng freedom, parang mas maeenjoy niya ang buhay single... pumayag naman ako.. sige, freedom pala... ng mapag-alaman ko, may girlfriend na din siya, ilang buwan ang nakalipas... ah, sawa na siguro sa pagiging single.. bilis! parang hari ng padala!! LALAKI TALAGA..TSK!

eto, hindi ko naman boypren.. malabo nga pero isasama ko na din.. isa to sa nagtutulak sa akin para makonsidera talagang ang mga lalaki ay *tooot*

CHICCO- kaklase ko nun first year na lumipat ng school after ng fersem... paramdam blues lang poreber... di ko alam ang totoong pakay ng pang-apat na ulupong na ito
<>

minsan sa camp ng TIP nagkaroon kami ng argumento.. girls vs. boys yun..

kookoo/xena/shey vs. ace/mj

ayon, hindi syempre nagpapatalo yun mga lalaki... kahit obvious naman na gusto lang nilang baluktutin ang mga pangyayari... walang pag-asa... tsk! tsk...

LALAKI TALAGA..TSK!!

oh well, nabasa ko minsan na ang lalaking para sa isang babae ang makakapaapaniwala na HINDI PAREHO ANG LAHAT NG MGA LALAKI... yun makakapagising sayo na IBA SIYA SA MGA NAKILALA MO...

o siya siya... e sa hindi ko pa nakikilala... edi stick muna ako sa linyang

"LALAKI TALAGA *tooooooooooooooooooot* ..TSK!"

wag na kayong kumontra.. hindi ko din kayo titigilan...

pinasimulan yan ng advertisement ng globe... yun kay kc concepcion! blame her for this!!

*bitter*

MGA ULUPOOOOOOOOOOOOOOONG!

1.Bakit kayo nagtataray minsan, kahit
gentleman naman kame?
~ kunwari lang kasi yun kadalasan...
mabi bilang ko nalang yung totoo...
minsan pa, may pakay kasi... mga hidden
agenda... mga lalaki talaga..tsk!
2 . Bakit kelangan pa talagang sa CR
mag kuhaan ng picture?
~ ahaha... i do that lalo na pag
sinauna looking yung restroom..trip ko
kasi yung mga ganun lugar pero i don't
see group of girls doing that.. teka,
naninilip ka ba? where did you get that
idea... mga lalaki talaga.tsk!

3 . Bakit babaero ang tingin nyong
lahat sa aming lahat?
~ babaero talaga! talaga! talaga!!!
kahit gaano niyo pa idefend ang side
niyo ay babaero talaga!! lalaki
talaga.tsk !

4 . Ganon ba?
~ oo! OO!

OO forever! lalaki talaga! tsk!

5. Ano kami pra sa inyo?
~ no comment

6. Bat kayo mahilig mag post?
~ wapakels! girl thing na yun! bakit.
guys post chuvas as well... kayo nga,
nagawa niyo pa ang bulletin na to...
lalaki talaga.tsk!

7 . Bat kayo namamalo ng balikat 'pg
natatawa?
~ physical contact yun, kilig naman
kayo... syempre dala ng emotions..
yeknow .. transparent lang... lalaki
talaga.tsk !

8. Ano ibig sabihin 'nun?
~ ang sarap niyong pisikalin kasi
nangeemosyon kayo! lalaki talaga.tsk!

9 . Bat namimili kayo ng ka text?
~ "boring class" kayo ba, hindi...o
c'mon!! hindi kasi kami basta basta
pumapatol.. .lalaki talaga.tsk!

1 0. Ano mas type niyo? ung makulit o
sweet?
~ napaisip..sikreto... lalaki
talaga.tsk ! nangungutak pa to ha!

11 . Bat may iba sa inyong tibo ang
boyfriend?
~ ay trip nila... well, hindi ko na
sila pakikialaman...
< BR>1 2 . Ano ba ang hanap niyo sa isang
guy?
~ nagungutak na tanong nanaman...
lalaki talaga.tsk!

1 3 . Talaga?
~ ewan ko sayo.. lalaki talaga.tsk!

1 4. Bat kyo mahinhin? Ok lng nman
samen kng hndi.

~ ako? siyempre shy type e...
isdabalenton g! toink! hindi ako
mahinhin... alam ko lang ang limitasyon
ko

15. Anong klase ba ng tao ang
minamahal niyo ng lubusan?
~ wotoink!

16. Baket may 2timer sa inyo?
~ woohoooo! nagsalita na po.. ganun ba
talaga kami... ayon sa istatistika,
napa kalaking bahagdan na ang lalaki an
mas madalas nagtu-two time... third
party, fourth party... party animal ang
walang hiya... lalaki talaga.tsk!

1 7. Ano pa kaya...?
~ manloloko! lalaki talaga.tsk!

1 8 . Bakit kayo naiilang ng walang
dahilan?~ makapagsalita nanaman... may dahilan
yun..may dahilan ang lahat.. lalaki
talaga.tsk !

19. Bakit may mga bansag kau sa kbigan
niyong lalake?
~ e bakit ba? wapakels!! lalaki
talaga.tsk !

20. Ano'ng mas gusto niyong itawag
s inyu? ate o miss?
~ wala! bininyagan ako... may pangalan
ako dod! lalaki talaga.tsk!

2 1. Kapag ka edad lang?
~ asos!

22. Baket?
~ bakit hindi?!

23. 'Bat naniniwala kau sa mga
bulletin threats (e.g. repost this or
else...)?
~ ahem... may basis ka..wag mong
lahatin! lalaki talaga.tsk!

2 4 . Ano'ng purpose ng pGsuSuLaT
nG mEi dEsiGn?
~ excuse me... hindi ako ganyan...
annoyin g! hello?
lalaki talaga.tsk!

2 5 . Bat wala lng?
~ decode!!

27. Bkt mhilig kayu sa gwapo?
~ kaw, ayaw mo sa maganda? tsk tsk...
lalaki talaga.tsk!

2 8. Bat mhileg kayu umiyak pg me
prob?
~ normal yun... pero ibahin mo ako... i
don't simply cry..

29. Bat mas mraming girl ang
nagpapaganda para sa mga lalaki?
~ ewan.. ahem. natural to no!! kaw,
trip mong magmeyk-ap? suportahan taka!
lalaki talaga.tsk!

3 0 . bkit ang hiLig niOng umiwaS pag
alam ng crush nio crush mo sya?
~ haller?! hindi niyo maiintindihan
yon !!alalaki talaga.tsk!

s a mga lalaki diyan, sige, kontrahin
niyo..s ige lang!!

"down to earth"

kung babasahin mo ito,a makikita mo ang galit ko sa mga lalaki... sa totoo lang sobrang mainit ang dugo ko sa uusaping ito ngayon ngayon..

bords- unang boypren ko nun bata pa ako..
<>

leboy- ikalawang boypren ko... kung tutuusin, bata pa rin ako nun...
<>

teka, hindi ko alam kung kelangan kong banggitin pero hindi ko maitatanggi na minahal ko ang isa pang ulupong na ito...

nakilala ko ito sa mundo ng blog.. ng kinalaunan ay kinahulugan ng aking mahinang loob.. bata pa siya, ako hindi na..pero nag-asal tarantad*ng bata ako sa kanya
<>

eto, hindi ko naman boypren.. malabo nga pero isasama ko na din.. isa to sa nagtutulak sa akin para makonsidera talagang ang mga lalaki ay *tooot*

chicco- kaklase ko nun first year na lumipat ng school after ng fersem... paramdam blues lang poreber... di ko alam ang totoong pakay ng pang-apat na ulupong na ito
<>

minsan sa camp ng TIP nagkaroon kami ng argumento.. girls vs. boys yun..

kookoo/xena/shey vs. ace/mj

ayon, hindi syempre nagpapatalo yun mga lalaki... kahit obvious naman na gusto lang nilang baluktutin ang mga pangyayari... walang pag-asa... tsk! tsk...

LALAKI TALAGA..TSK!!

oh well, nabasa ko minsan na ang lalaking para sa isang babae ang makakapaapaniwala na HINDI PAREHO ANG LAHAT NG MGA LALAKI... yun makakapagising sayo na IBA SIYA SA MGA NAKILALA MO...

o siya siya... e sa hindi ko pa nakikilala... edi stick muna ako sa linyang

"LALAKI TALAGA *tooooooooooooooooooot* ..TSK!"

wag na kayong kumontra.. hindi ko din kayo titigilan...

pinasimulan yan ng advertisement ng globe... yun kay kc concepcion! blame her for this!!

*bitter*

MGA ULUPOOOOOOOOOOOOOOONG!

swerte ebridey!

Last day, no one would know how sucky my day was. I woke up really early (needless to mention that the rain was pouring so hard and the bed was embracing me tightly), as much as I would like to embrace my bed back I just couldn’t “it’s the first day of your work Ytalia, no time for laziness now...your DTR is waiting for you”

So I went off my bed and held my shower basket and towel, whew! It was really cold but I have no choice, I took a bath and wore my corporate suit on, went to the dining area and ate my breakfast. I was just in time... I THOUGHT.

It was still raining badly; I went to the other street and watched for a jitney that would bring me to my working place... hmmm, it was so traffic, cars were not even moving, or if they were, its just an inch away from their last location, snails are even faster.

I was already standing at the same point for half an hour; I still couldn’t see a jeep going to Malate... malelate nalang ako, wala pa rin sasakyang pa-malate... whoa, sounds alike.

I was so losing hope, “I’m not gonna make it on my first day”

Felt very bad and on the road of losing all hopes... I am such a loser. I can’t afford to be late on the first day, I’d rather be absent and give all the damn reason of not coming “I am from Espana de Bay ma’am... the water was already overflowing, as much as I would like to swim on my way here, I can’t... I am a frog; it’s different from a tadpole, yeknow the swimming skills...”

As I was on the process of giving up, tada! A full jeep to Malate stopped in front of me; I went inside as the passengers moved giving me a seat. Whoa! I would be really late, but I still tried though. If I came to my office late, I wouldn’t go inside...

Hmmm... Any guess if I made it?

Oh well, yes.. Four minutes late, this is equal to two hours... I was two hours late.
Came to get and sign my DTR.

“Moreno” asked Miss Lhanie, our HR boss.. She gave my LBP ID “Go to the payroll section and see Miss Lolit”

Whew! Still not excited... no emotions actually. “BORING CLASS” as I would always say. Miss Lolit is nice, she introduced me to my other bosses-kuno.. Miss Jet, Miss Lin and Sir Anton. Hmmm, really nice people.

They gave me a corner.. whoa! Feeling office girl ang lola. I’ve waited until they gave me a job..

“Count the list and staple it, after that, write the branch where they are supposed to be in” –Miss Lin

Tsak! Tsak! Tsak... Call me stapler girl... F*ck, my first job s*cks!!
-
I was so enthusiastic though I really hated what I was doing. “I have to give them the impression that aside from being obedient (ahem), I am also dedicated to the job( ahem, ahem, aheeem... Choking and dying!!)

I finished it earlier as I thought. Miss Lin gave me another pile of papers.. tsak tsak,... yeah, I counted the list and stapled and stapled and stapled to death.
Lunch time... Ate with my pretty co-trainees (I’m the prettiest still, toink! This is my blog, remember?)

Resume of my “OFFICE WORK”... If that thing is really an “office work.” Still, at this very moment, I am in a hemorrhagic puzzlement.

Miss Jet taught me how to use the eeng...eeng, photocopy machine. I wasn’t really able to get her directions at the first time. Even in the photocopy thing, I have no sense of direction. Time for a self-pity.. tsk tsk... I s*ck as my work. Hmmm.. F*ck, my second job s*cks again!!

Miss Lin taught me again...

And on the third time, my co-trainee assisted me...

Tsak tsak.. busy stapling again...

Finished again, Miss Lin asked me to photocopy again... “Aye aye miss”

Tsak tsak... Finished for the nth time... still unfinished in reality...

Miss Jet asked me to answer the phone whenever they are out. “Just pick up the phone and say... PERSONNEL, GOOD AFTERNOON... I’LL JUST TRANSFER THE CALL.. Press t R and dial the local”

Afraid to answer the phone and commit errors, I acted as if I don’t notice that the phone is ringing. Toink.. I hear nothing except the stapler’s tick... “tsak tsak tsak tsak tsak”

Blahblah...

One time, I answered the phone, Miss Jet asked me to do it while she was acting busy as well. Obey! F*ck, my third job s*cks still!!

After that, I just sat down as I rest myself after the unending tsak tsak and eeng eeng... Miss Lhanie saw me “doing nothing..”

She asked me to photocopy... I know that on the back of her mind, she thought that I was just sitting there the whole day not knowing that I almost master how to count, staple and photocopy... How lucky.. I AM SO LUCKY, as lucky as a LOST PENNY.. asar!
First day.. first day first day... Everything s*cks... I s*ck as well... Happenings manifest!

I never imagined I would experience those degrading OFFICE works, I am supposedly doing an HR stuff, and not doing the Gawain-ni-ate-taga-NITZ-or-copytrade thing... tsk! Doomed!! My parents are paying high for me to learn.. tsk tsk...

I never mentioned that my parents are racketeers and own an enterprise. They also do the photocopy thing. Riso.. and I never did a damn thing with it. If that would be my work as a trainee, I’d rather work at our enterprise. I’ll get paid for doing it pa.. tsk!

Gosh, Lord, save me from this nightmare.

I never liked HR... and to what is happening right now, seems like I won’t even learn to love it in any way. I feel I did nothing, while in reality I did many things, not counted as a REAL ONE though. Argh!

Nice people don’t compensate inhumane jobs they give (yeah, I consider it inhumane!! I’d rather appreciate if they would push me out of the depth whoa I mean out of the building...asar talaga!)

Forgot to mention, we do not have allowance there. The food inside the office are a bit costly... I only have 200 in my pocket by lunchtime... and before going home I’ve realized that I lost my visitor’s ID. I paid 100 pesos for the loss I made. I almost walked along the rain on my way back home. Poor girl! Better told in thigalog KAWAWANG INENG!!

Adiksyonaryong kookoo:
Thigalog- tagalong (slang kasi, yeknow) toinkz!!

oryenteyshen..

Whoa! After long years, I’ve been able to write again. Oh well, this is the first time I will use my computer to my new dorm, yeah, after a mini eternity I’ve got to transfer a new dormitory. Whoa whoa whoa!!

I just came from Landbank of the Philippines in Malate a while ago to attend the OJT Orientation. The one who was in charged on the orientation was nice. Everyone there is nice, actually. One of the reasons why I love the company is the people I see there to those times I visited.

“OJT po ma’am? God bless po” says the guard the first time I have paid a visit for the application day.

All of the receptionists that I came to meet were all nice as well. They would even give you sweet smiles (that’s when you act nicely..ahem!) trust me.

Yeah yeah, the place and the people are pleasant, but.. but BUT..

I still couldn’t see a reason why I would love the work. It’s in industrial setting, papers, papers... papers. I badly hate that stuff. Yeah, I consider myself as a writer, of course I love papers, there I put all the things I write but files of a big company (the branch I’ll work in is the main branch, it’s a really big office), I SO HATE IT...

Yooohooo, anyone who can put me on the counseling world... or clinical setting?
Bored like BradypusCholoepus

lubdub

"good night"

nothing. just heard it from my friend's cousin..

"good night"

says my friend back to her...

how sweet...my heart pumped blood a bit slower than the usual.... i felt them there...

THEM- third person..

tsk!

==

when was the last time i heard that line from someone who cares for me....

ilang milyong taon na?

i can't even remember...

sad =/ really..

iba yun

matagal-tagal din akong nawala. isang rason na marahil dito ang lubos napaging abala o dahil na rin kagagaling ko lang sa isang malubhang sakit--singaw...

hindi, hindi singaw... nagkatrangkaso kasi ako.

pero hindi ako nagsusulat para isalaysay ang mga araw na baldado ako sa kama habang nagbibilang ng mga fireworks na galing sa bibig ko.. ubo yun!

kaninang umaga, matino kong sinalubong ang isang araw na puno ng pag-asa. pagkagising ko, natulog ulit ako, pagkagising ulit, natulog ulit... at nagising na ng tuluyan. bahagyang hirap pa rin akong labanan ang lamig ng tubig, pero hindi naman pwedeng hindi ako maligo. sa araw-araw, may taktika akong ginagawa para hindi ginawin. sikreto ku na kung paano yun(o, wag mo na akong pagisipan na wisik-wisik lang...ligo talaga ang ginagawa ko)..

okay, gising na talaga ako gawa ng malamig na tubig, maaga palang pero nagbihis na ako ng uniporme. pupunta na kasi ako malapit sa eskwelehan upang maginternet. planado ko na na ang unang oras ay aasikasuhin ko yung resume ko na ipapasa sa pamamagitan ng email, pagkatapos nun, pwede na akong magblog...

pag baba ko, sinilip ko kung nasa baba na yung mga pinalaba kong damit.. wala pa. pero may inabot sa akin yung ate sa baba. huwaw! isang balot ng tsokolate... akala ko. galing pala sa air21.. cellphone yun, cellphone! lumang unit yun ng tatay ko, natuwa na rin ako kung tutuusin, maayos pa naman kasi talaga yun cellphone, maarte lang ako kung hihingi ako ng bago e kasisisra palang nun akala mo magandang fliptop ko simula nun june..pssss! namatay na rin ako ng ilang beses dahil sa akala... pusa nga lang ako minsan. sakto yun yung pag nalulunod ako sa akala...

"sasama ka ba sa amin sa Ortigas ngayon, mag-a-apply kasi kami ngayon" isa yun sa mga unang mensaheng natanggap ko gamit ang bago sa akin pero luma na in reality na selepono ko..

--

alam niyo ba kung anong klaseng kaibigan ako?

a. oo

b. hindi

c. wapakels

-

fourth year na ako sa kolehiyo ngayon. hindi ko man gustuhing magka-ojt at maging alipin bilang intern ngayon sem e hindi pwede.. no ojt, no grad march... a! no grad march nalang! tsaring! syempre, hindi ko pwedeng beybehin ang katamaran ko ngayon.. kahit saang anggulo, hindi pwede.

"kookoo, pwede kang mag-OJT sa company namin" sabi ng isang ate friend...

tinanong ko ang isang kaibigan kung gusto ba niyang sumama sa kumapanyang maaari naming pag-applyAn, um-oo siya.. sabi niya "promise niko ha, isasama mo ako, walang iwanan"

"oo naman" sagot ko...

"OO NAMAN" SAGOT KO...

kasama ng sagot na iyon ang pangakong hindi ko nga siya iiwan.

nakausap ko minsan si Miss Katie, siya yung nag-aya sa akin na magtrabaho sa kumpanya nila

"kookoo, dun ka na, tamang-tama ka dun, nagbackout yung isang mag-o-ojt dapat"

"ahhh...isa nalang pala ang vacant position?"

"sa HR, oo"

isa nalang pala ang pwede sa kumpanyang iyon na mapapasok sa HR. yun ang dahilan kung bakit hindi ko na din inasam na doon mag-apply, kahit balita ko maganda talaga sa kumpanyang iyon...

GUSTUHIN KO MAN, HINDI AKO MAKAPAGDESISYON NA ITUTULOY KO ANG PAGAAPPLY DUN...

pinangako ko kasing hindi ko siya iiwan. pinangako ko na magkasama kami sa pago-ojt.

--

kaninang umaga habang naghahanda na papunta sa eskwelahan, nakareceive nga ako ng isang mensaheng nagtatanong kung sasama daw ako sa Ortigas. eto agad ang naitanong ko..

"kasama niyo si *****?"

"hindi"

"bakit hindi niyo siya isasama"

"nagfirst day na siya kanina sa ojt niya"

hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa narinig ko...

akala ko ba sabay kaming mag-a-apply at hindi kami mag-iiwanan?

iba pala yun "wag mo akong iiwan" sa "hindi kita iiwan"...

hindi pala lubos na sukatan para masigurado na ang pinangakuan mo na hindi mo iiwan ay hindi ka iiwan...

yun yung masakit dun..

--

basta!

hindi naman pala 4:30 ang pasok ko araw-araw e...monday at thursday lang pala yun, kapag tuesday and friday, 12:00 ng tanghali.

"hindi pa napiprint yun COR ko, kelan ko pwedeng kunin?"

"punta ka sa psych department before 12 noon"

gumising ako ng maaga-aga, mga 10:30... oo! maaga na yun sa akin, sinasabi ko. tinatak ko sa isip ko na kailangan ko ng makuha yung COR ko, para saan pa't pumasok ako ng maaga para sa pangalawang simestre kung hindi ko rin naman mapapapirmahan ang mga ito sa mga propesor ko. at higit sa lahat, para masigurado ko na na tamang klase yun pinapasukan ko. maya-maya hindi naman pala ako sa section na iyon.. huwaw ako diba!! hindi naman ako sikat para ma-victim..

nagugutom ako, hindi ko rin pwedeng palipasin yung gutom ko kasi liban sa hindi pa ako nakakain ng umagahan, hindi rin ako nakapagtanghalian, hindi ko din nga maalala kung nakapaghapunan ba ako gabi bago ang araw na iyon... tsk, wala na kasing nutrisyon ang nakukuha, lahat napupunta sa dobol chin... asar!

kumain muna ako sa kabilang bahay, nakikain... o, wag mong isipin na nangburaot ako, kainan talaga yun kabila namin... nung nakita ko yung adobo, nagutom ako ng todo, edi feel na feel ko naman ang pagkain nito, sa unang subo, hindi ko maiwasang hindi umasa na maalat ito, adobo yun e, hindi naman ako adik... pero ano to bakit ganito? ang tamis naman nun adobo, parang mas okay pa na nag-isip adik nalang ako.

dahil natutunan ko ang mabuting asal, kinain ko pa rin ito kahit bahagyang labag na sa kagustuhan ko na nguyain at lunukin ang minatamis na baboy na ito.

sa panahong babayad na ako, dalawa lang ang maaari kong iabot na bayad, eksaktong ekstakto o limang daang piso... kung iiabot ku yun eksakto, wala akong pamasahe niyan, kaya pinili kong yung limang daan na lang(para maipakita din na ehem, mayaman ako, juklan!!)

paktay na po..wala daw silang panukli. hindi ko naman maiasa sa sarili kong sabihin na "babayaran ko nalang poi sa susunod" abay medyo dispalinghado ang memorya ko sa mga bayaran na ganyan, baka magulat nalang ako isang araw na may nakaabang ng mga patola, este polisya sa labas ng dorm ko at sinasabing "hinuhuli ka po namin sa sa;lang hindi pagbayad sa minatamis na baboy na kinain niyo isang tanghali ang nakaraan" aba, nakakatakot yun no...

at dahil ayaw ko silang mahirapang maghanap ng panukli(na mukhang wala talagang choice dahil sa katamaran moves nila na hindi maghanap) bumalik ako sa aking dormitoryo at naghagilap ng maaaring maipambayad..

naku, sayang yun oras kong bumalik sa dorm(kahit sa katabing bahay pa lang yun)...

tatawid na ako ng daan... nakopo. muntik nanaman akong mabanggaan, as usual, palagi nalang akong nalalapit kay kamatayan tuwing tatawid..tsk! sayang yung tuition at hirap ko sa physics kung machuchugi lang ako, mga panahong panay dugo na ang lamesa, papel at calcu ko habang nagsosolb ng mga kung ano-anong chorva.

nakatawid naman akong buhay... pumara ng jeep. hirap na hirap pa naman ako kasi nakapsych white uniform ako at naka-heels pa.. ang baba pa naman nung bubong nun jeep... at dahil hindi ako parasitiko, ako mismo ang nagabot ng bayad ko kay mamang tsuper kahit hirap na ako sa sitwasyon ko..

"hija, san ka?"

"sa lepanto po"

"naku, sa kabila ka nalang na jeep"

abay watdadak, pinababa ako nun manong, sa kabilang jeep nalang daw ako, sa bustillos daw kasi ang daan niya pa b.balic at hindi sa lepanto...

lingid man sa kagustuhan ko, kelangan kong bumaba...

nakasakay naman ako ng panibagong jeep agad, kaso effort nanaman, hirap na hirap talaga ako sa postura ko...

umaandar na yung jeep.... teka, teka, mukhang hindi rin paliko sa lepanto oh...

"manong, saan po ba ang daan niyo?" (nagdarasal na wag makarinig ng salitang BUSTILLOS)

" sa BUSTILLOS" huwaaaaaaaaaaat? halos nahimatay yung diwa ko...

"sige po, pakibaba nalang po ako sa may tropical hut"
-
"para po!"

"naku, baka mahuli ako ng pulis kung dito kita ibababa"

at ayon na po.....

NAKARATING AKO SA BUSTILLOS...


charan!! nauwi din ako sa bustillos... bustillos bustillos bustillos...

waaaaaaaaaaah! wala na akong balak sumakay ulit ng jeep...

naglakad nalang ako kasama si ting(bag yun, wag kayong issue), ang puting uniporme at itim na heels!!

pag dating ko ng school... "parang nilakad ko ang buong kamaynilaan at talo ko pa ang lahas ng pawisan sa pawis ko...

tsk, COR ko? di ko pa din nakukuha....
---
prof 1

may bagong prof

prof ko na dati

"magaling bang magturo yan?"

"hindi"

ang malas naman ng mga kaklase ko sa akin..
---
prof 2

kookoo: teacher niyo dati?
klasmeyt: oo
kookoo: magaling ba yan magturo?
klasmeyt: oo naman!!

huwaw! buti pa sila, hindi ako malas sa kanila...grrr!

---

maonti lan to

gabi na

"kookoo, manonood pa ba tayo nila xena?"

"oo, kauuwi ko lang sa dorm e... mya mya..."

nagmamadaling umalis ng dorm, naligo at kumuha ng mga gamit..

"paalis na ako? kayo ba?"

msg status: walang reply

naglakad ako sa kahabaan ng isang street sa quiapo, madilim, mabaho, madumi... pati mga tao dun madudumi, mababaho at madidilim(buhay siguro, tsaka medyo maiitim din, kaya di talaga maiiwasang mapagkamalang isa din ako sa kanila, toink!)

hindi ko piniling maglakad sa daan kung saan doon dumadaan ang mga sasakyan(napansin niyo, may rhyming!! poetic talaga ako..toink!)

abay nakakita ako ng matandang lalaki, nagwiwiwi! watdadak nanaman! sana dun nalang ako sa daan, iwas gulo pa.. owell, patay malsiya nalang.. kunwari wala akong nakita... garabe, nakakatakot! nakakaasar!! napakaswerteng nilalang talaga... huwaaaaaaaaaaaaaaaah!

---

msg status: 2 messages received

mgs 1: "nasaan ka na?"

msg 2: "kookooness, nasaan ka na?"

"nasa jeep, malapit na ako sa mercury"

bumaba sa mercury, tatawid... wahaha! buti naka-stop, di tuloy ako natakot tumawid

sumakay..

msg status: 2 messages received

msg 1: asan ka na?

msg 2: uy, lapit na kami

"hinihintay ko lang mag-GO"

sa oras na ito, kampante na ako, hehe, dinadaan mismo sa main entance yung mga pasahero galing sa jeep..EHEM! wekwek...

pero ng malapit na.... ahuhu... hindi nanaman dun dumaan.... asar!!

"nasaan ka na?"

"nasa department store"

toink, anlaki ng dept store...

---
kasama ko na sila

anong papanoorin...

"kayo, kung anong gusto niyo" as usual, nagturuan nanaman kaming apat.. buti hindi kami nanununo.. (uh, haller?)

champ: o, yung hindi nalang nagdedesisyon, yun naman ngayon

oops, may nagprotesta... hehe..

champ: o sige, sinong may coin, bunutan..kung sinong makakakuha nung may tape, yun yung pipili(parang sigurado na hindi siya yung makakabunot)

bunutan portion

kookoo: hehe

xena: hehe

fjordz: hehe

champ: no comment, ahaha!
-
sa movie house

badtrip, gulat na gulat si xena at champ... si fjordz nahaharangan ni champ kaya hindi ko alam...

kookoo: wala lang...

eto na eto na! sa isang part.. exciting..woohoo! naexcite ang lola kookoo, nagcheer!

"go coheed, woooohooooooo!"

tumingin yun isang kuya(na may girlfriend na kayakap, horror man ngaya yun palabas, ek ek!)... ang sama ng tingin...

kookoo: tshe!!

maya-maya umalis na yun magsyota, naasar ata, di kasi makapagmoment... haller?! horror yung movie...

asar!!

ano nga yun movie na pinanood namin? 30 chuva...basta yun horror na hindi naman nakakatakot at nakakagulat... nakakadiri? di din naman.. basta si josh hartnett yung bida... ampogi! buti nalang.. hehe...

ayun, nagmoment pa nga si josh(yeah, we're close) at yun girl niya...

lab story pala yun, hindi naman horror!

"ayt*nga! pag-ibig nga naman"... ika namin.. bitter pa yun ha! ahaha!

at diyan nagtatapos ang araw kong samut-sari...

---

learn to enjoy bitterness, find pleasure in pain, love it when you get hurt,

BE HAPPY WHEN YOU ARE TERRIBLY UNLUCKY..

that's the secret of a happy life...ü