wp

http://napundingalitaptap.wordpress.com

http://napundingalitaptap.wordpress.com
http://napundingalitaptap.wordpress.com
http://napundingalitaptap.wordpress.com
http://napundingalitaptap.wordpress.com
http://napundingalitaptap.wordpress.com
http://napundingalitaptap.wordpress.com
http://napundingalitaptap.wordpress.com

how to save a life.

alam kong naging mapang-asar ako sayo..pero alam kong pareho tayong masaya nun...

masakit talaga...

ajoooooooooy, bakit hindi mo naman hinintay ang big sis mo para lang makita ka pa. . .



sino ng kasama ko nayun kumanta ng how to save a life?! hindi mo na din ako pinagbigyang gawin yun sayo. . .

huhuhuhuhu. . . .

pero alam kong nasa heaven ka na, matagal mo na ding pinagdadasal yan.

NOW NA! (makiflyfly na, PART2)

"mahirap magbuhos ng damdamin sa imbisibol na “link” ng teknolohiya..minsan masyado na tayo nagiging personal.pinapabayaan na natin ang iba makita ang totoong tayo..pero kapag nangyari na un..bigla nalang tayong iiwas…

kaya sa simula pa lang…sana hindi na tau nagtangkang magpakilala…"
-anak ng. . .

SA LAST KONG ENTRY, DI MO NADECODE ANG MGA PAGIINARTE KO, this time, click mo itong flyfly!. . . .

flyfly? samahan mo na ako

ilang beses ko ba sasabihing hindi ako hiatus?

nagsusulat ako, pero di ko maiwasang sa hangin ko ito malathala

tama na, tama na. . .

minsan, bilang tao, hindi natin maiwasang lumisan

lumayo

pumunta sa kung saan

AALIS NA AKO, iiwan ko na ito.

pero sana, sa susunod na paglipad ko, SAMAHAN MO MULI AKO.

magdala ka na din ng emergency light, pakiusap!

flyfly!

motherf***er!

hmmm. . .

ANG STORYA

girl: huhuhu

boy: huh?!

girl: huhuhuhuhuhu. . .huhu.

boy: o, bakit?

girl: (tumingin kay boy at sumagot) huhuhu. . .

boy: uh. . .?!

>>>

hindi ako sigurado kung paano ang magiging sulatin ko sa gabing ito, umaga na pala, linteksness, umaga na pala, nagpupuyat nanaman ako, anong eyebag este mukha nanaman ang maihaharap ko sa mga estudyante ko neto. sabagay, in a way, okay din makakakita sila ng totoong RACOON sa katauhan ni teacher nikolai nila, instant zoo nanaman ang room bukas, o mas masayang tawagin itong JUNGLE.

nililigaw ko nanaman ang ideya ng pagsusulat ko, taeness, tagal ko na kasing hindi nagsusulat.

may mga taong di mapakaling nakakakita ng mga taong umiiyak, yun tipong natataranta sila. Hindi nila kontrolado ang pangyayari pero mas nais nilang patigilin muna ang takbo ng oras. Masakit ito sa kalooban pero minsan mas ayos na lamang na ito’y tanggapin. Tao lang. mahina. Walang kontrol. MAY MAGAGAWA MAN, wala pa rin magagawa.

hindi ka makakapatahan ng tao kung hindi mo naman talaga alam ang dahilan ng kanilang pagluha, at malaman mo man ang dahilan, kailanman, hindi pa rin sapat na malaman mo. ALAM MO MAN, hindi mo pa rin alam. Hindi ikaw yun. Hindi mo rin pwedeng lakbayin ang isip nya, lalong lalo na ang puso niya. Anu yun, fieldtrip ng sineskwela?

Ang mga nararamdaman nya, NARARAMDAMAN MO MAN, hindi mo pa rin ramdam. Kulang. DI sapat. Kahit ilang beses mong pagbalibalitungin ang mundo hindi mo mababalintong ito. Feeling ka naman!

At letse, hanggang nayun, naliligaw pa din ang ideya ko.

Minsan, masakit man sa kalooban natin na hindi makapatahan, may mga oras na pakiramdam natin, gumuguho na ang bawat piraso ng mundo natin sa bawat patak ng luha na naihaharap sa atin, kahit pa kadalasa’y nakukubli ito ng mapagsimpatyang panyo o kahit kamay lang.

Nabasag ang katauhan ko ng malaman kong rason ako ng mga luha mo, pero kung yun talaga ang nakapagpagaan ng loob mo, kahit pa pirapiraso na ako, masaya ko na lamang pupulutin ang bawat piraso ng sarili ko.

Nabasa ko ang mga litanya mo, at bawat salita, isinapuso at iniukit ko sa puso ko, ayun, inatake ako! Seryoso na ulit, hmmmm. . . nasaktan ako, siguro kung inaakala kong itinataboy mo na akong palayo, mas tama ang ideya na nauna ako na itaboy ka, kahit sa anung paraan, PERO hindi ko sinadya.

Hindi ko sinasadya, at kailanman, hindi ko nanaising saktan ka. Kung aayain kita ulit ng suntukan, pinapangako ko, sa bawat suntok ko sayo, mas nasasaktan ako.

Pasensya na, napili mong mahalin ang isang taong tulad ko, na hindi nakikipagunahan sayong umiyak. Di ko sinasadya na ganito ako. Gusto ko din sanang umiyak, pero, ayaw ko naman na maging rason ka ng iniluluha ko, mas gugustuhin ko nalang na mas mabigatan ako, kaysa ikaw pa.

ANG TOTOONG STORYA

boy: huhuhu

girl: huh?!

boy: huhuhuhuhuhu. . .huhu.

girl: o, bakit?

boy: (tumingin kay boy at sumagot) huhuhu. . .

girl: uh. . .?!
_

MAS TOTOONG STORYA (director’s cut>> di pinalabas pampubliko)

Girl: huhuhuhuhuhuhuhuhuhuhuhu

boy: (lalaleelalah..busy)

Girl: huhuhuhuhu

boy: (hmmm, tsktsk. . .nagkocompute)

Girl: huhuhuhuhuhuhuuhuhu

Girl: huhuhu

-

SUMUSUKO KA NA BA? Sabihin mo na lang, di na ako magtatanong pa. Kahit gustuhin kong mangumbinsing "kaya po to, kaya pa, sige na kasi!"

-

2 Jul 08, 01:31

"bumibigat ang kalooban kapag walang kasagutan ang mga katanungan.... masakit oo kahit walang iba... mapaglaro ang panahon... akala ko pagsubok pero nauna kang sumuko" -pluma

-

"kookoo naman e, kaw ba si pluma? pls! "

07-03-2008 12:59AM

-

nalungkot naman ako, may PLS pa, parang hirap na hirap ka pa, pero wala akong magagawa, hindi ako si PLUMA. at kahit ako'y nagiisip kung sino ba siya, bakit niya sinabi yan sa iyo. . . (hindi ako galit, mahinahon mong basahin ha?!). alam mo kung gaano ako kawalanghiya, mapangasar at kung anuano pang mga tranpormasyon ng isang monster, pero hindi ako yan, hindi ako yan. ako ay si AKO, magandang AKO at napunding alitaptap.

sa lahat ng nasabi nya, parang gusto kong AKUIN nalan na sinabi ko nga yun, aku yun, dahil higit sa lahat, naniniwala ako na ako ang may karapatan upang magsalita ng ganyan. pero hindi ako mapagpanggap, hindi ako yan. at kung bakit niya sinabi sayu yan, hindi ko lalo alam.

eto lan ang gusto kong sabihin

"MAHAL KITA"

-AKO/magandangAKO/napundingalitaptap

-

motherf***er>>>mother father yan, alam mong hindi ako nagsasalita ng mga maaaring MAISIP ng mga karamihan tungkol dyan, kilala mo ako diba?

-

seryoso ako. seryoso ako. pero gusto ko nalang pagtawanan ang sarili ko.

-

3:40 AM na 7:30AM ang klase ko, maganda to, mas maganda ang petshow na maipapakita ko sa mga estudyante ko bukas. . . mas magandang RACOON na ako nayun kesa kaninang mga ala-una. ayos! masaya to! sana, mabigyan ako ng incentive ng boss ko, kahit isang linggong tulog lan.ahahahha! (parang nayun lan ako nakapag "ahahaha" sa buong sulat, na dati'y halos lahat meron nito)

-

saang direksyon na?

nasubukan mo na ba yun inaanod ka na ng tubig palayo, paroon sa palayong direksyon. . .

pero nagawa mo pa ding magpatangay sa hangin, pabalik?


madalas talaga, TANGA.

TANGA. TANGA. TANGA.

bow!

nadarama ng manhid

matagal siyang naitago sa baul ngunit naungkat muli ng nagtanong ang isang kaibigan para sa maaaring mailagay sa prestihiyosong papel ng aming institute(siyeeeet, ano bang tagalog ng istitute..tsktsk)upang maidagdag sa pahina ng literari (pilit na salin in da hawwwws)

buong puso ko namang ibinahagi ang tula kong ito, masaya akong nang nakita ito ng mga manunulat ng papel na ito, hindi na sila nagdalawang isip pa na isama ito. . .


isang tula na naisulat ko sa gitna ng pagkasuklam, pighati at pagmamahal. . .

Nadarama
Nakatatak sa isip
Nakabaon sa puso
Nabuhay ako para magmahal

Nakapapagal

Nadama
Natatak sa isip
Nabaon sa puso
Namamatay dahil sa pagmamahal

Nakasusuklam

Wala na,
Ayaw ko na
Naghihingalong masokista
Iba na….

Iba na,
Pero gaya ng dati
Nakadarama pa rin
Di nabura..
Di mabubura
Panghabang panahon na
Sa isip ko
Sa puso ko
Nabuhay ako para magmahal

Kahit pinipilit akong tinataboy
...pinapatay
Ng mga taong wala akong alam gawin
Kundi mahalin

-taong walang kwenta,
Batong nakangiti,…



P&T$#G_$N%

NADARAMA NG MANHID
ytalia nikolai s. moreno

naisulat ko ito sa bahay ng mga kaibigan, sa kompyuter ni pakoy para maging partikular. . . nag-iwan ako ng kopya nito sa pc niya

minsan habang naguusapa kami-kami

pakoy: meron gumawa ng tula sa pc ko

koo: (nangiti) baka si champ, gumagawa ng tula si champ

pakoy: (hindi kumbinsido, malamang alam nya na ako yun) a.... si chaaamp.

ano?!?!

"dapat mamayang ala-sais nasa bahay ka na ha"

nakakaaliw. . . anong edad ko na ba ngayon? wahaha! nakakaaliw nga naman. parang simula pa noon hanggang ngayon hardcore pa din sa curfew.

ang tanda ko na, pero ang curfew, malupet pa sa highchool...

ahahahahhahaha! funny!

sa ika-2 buwang anibersaryo

“wala ba kayong teaching sa group niyo na tumtulong man lan sa bahay? Maghugas ng pingan, o magwalis walis sa bahay, o kahit magayos lang man ng pinaghigaan?”

May mga naimbitahan akong mga kaibigan kagabi, mayroon kasing maliit na selebrasyon para sa kaarawan ng nakakbabata kong kapatid. Lumapit ang aking ina sa lamesa kung saan kami nakikipagdigmaan ng parang mga patay-gutom (actually OO TALAGA). Masaya ako na may nakapunta ulit sa bahay na mga kaedad ko, bihira lan kasi ang mga pagkakataong ganun.

Pero muli, ng marinig ko ang linya ng aking ina tungkol sa pagtulong sa bahay, nalungkot ako pero di ko inalis ang disposisyong masaya. Sayang ang oras kung magmamalungkot ako, may mga bisita pa naman.

Hindi ko alam kung bakit sa mga oras na yun, lagpas sa literal na pakakangahulugan ng “pagtulong” ang naintindihan ko.

“lalai, tapos na ba kayong kumain? Huhugasan na kasi naming yung mga pinggan” –ate helper sa bahay

“a, sige, a. . .e. . . anong kailangang gawin?” –kookoo(na tinatawag na lalai sa bahay)

“hindi, ako nalang” –ate helper

Ninais ko siyang tulungan, alam ko sa sarili ko na may kasamang pagkukusa ang nais kong pagtulong. Pero natanggihan. Sige nalang kako. Hindi ko alam kung bakit hindi ko alam kung ano ang pagtulong na kailangan kong gawin. Naalala ko pa ang ultimong reaksyon ko sa pangyayari, nataranta ako kung paanong pagliligpit ang kailangang gawin sa mga platong pinagkainan, bahagya.

“halata ka talaga ate kookoo” –arjan

Naintindihan ko ang nais ipahatid ni arjan, na hindi talaga ako sanay sa gawaing bahay, na may mga nagsisilbi para sa akin.

“eto, para mo namang pinararamdam sa akin na wala akong kwenta” –kookoo

“hindi sa ganun” arjan

“oo, naintindihan ko talaga ang ibig sabihin mo, pero dahil ganun blahblah, ayun na din ang patutunguhan nun” –kookoo (hindi ako galit nyan ha, hehe)

Nahiya ako bigla, ayaw kong iniisip ng mga taong mayaman kami. Hindi talaga kami mayaman, siguro, hmmm, sadya lang kaming asa sa mga magulang at sa mga tao sa paligid namin. (o sige, di ko na idadamay ang mga kapatid ko, si kuya may pera na. . . si bunso, madaming alam sa bahay, siyeeeet, nakakahiya nga pala talaga ako. hayaan nyo akong baguhin ang mga sinabi ko). Siguro sadya lang AKONG asa sa mga magulang at sa mga tao sa paligid KO. (okay na?)

Hindi ko alam kung anong pinagsusulat ko ngayon,parang napakapointless, basta naramdaman ko lang na, kelangan ko ng wakasan ang mga pananaw ng tao na mayaman ako (siyeeeeeet, naglalakad na ako pauwi dahil wa akong pera), na oras na para kalimutan ko na na may mga taong nagsisilbi para sa akin. Na may sarili akong paraan para masabi ko na may silbi din ako.

Habang nabagot habang nagsusulat, binuksan ko ang player ng pc ko, at isa lang ang tugtog na napili ng mga mata ko, ANNIVERSARY SONG ng KIKOMACHINE.

Letse hoho. . . nayun ko lang naalala dahil sa kanta, ika-2 buwang anibersaryo na ng ganap kong pagiging tambay. Tapos na ang binigay na palugit ng sikolohista ko para masabi kong “ready na akong magtrabaho”

Wala na akong kakampi ngayon para sabihing “hindi pa ako handa”

OO na, maghuhugas na ng pinggan, magwawalis walis na. . . magaayos na ng pinaghigaan.

OO, AAYUSIN KO NA ANG RESUME KO. OO NA!!!

Gaya ng dating plano, magtuturo ako bilang volunteer sa isang SPED class dito. Hindi man ako kikita ni singko sa trabahong papasukin ko, at least, makikita dito ang totoong pangangahulugan ng paglingkod ng walang kapalit.

Uh, natatamad ako. . . OO NA NGA, GAGAWA NG RESUME, eto hindi ma-jowk!!

Isang taon nalang, ako na ang may responsibilidad magbayad ng bill ko sa selepono. . .nakoooooo. . .

-

Tsk, tapos may kj pa kagabi, di man lan sinagot yun tawag ko, ipapagreet ko pa naman sa lahat ng mga kaprends ko. di bale na, lablablab padin.

“pag naging boldstar ako, hindi ka na papansinin, wala ng hahabol sayo. . . pag naging boldstar ako” -kikomachine

boldstar?!? anu daw?! kung anuano nanamang pinakikinggan kasi.ahaha

dahong ampalaya

mga di mahimigang tinig

nabigyan na ng tinig,

gayunpaman, paumanhin, wala paring himig

gustuhin ko man, di ito nakikisabay

di ko alam,

di pa ngayon,

di ko maipinta kahit man lang mabigyang kulay. . .

-

masakit

mapait

pero isa lang,

mahal mo ako

mahal kita

pero wag na muna nating ipilit

-

may oras para dito,

pero sana pagbalik ko,

mayroon na tayong pangako

meron ng matatawag na "tayo". . .

hindi ako nawala, pero salamat sa paghahanap...

[isa sa pinaka-sinsero pero magulo at pinakakakagulat na nangyari sa buhay ko, buong pakiramdam ko ang nabuhos ko diyan, lalo na sa unang part...]

mamamatay na ako, malapit na. . . kung di ako mabubuhay ng matagal, sana di na ako mabuhay ngayon pa lang. . .

nakakawalang ganang mabuhay, di ko maramdaman ang kahalagahan ko sa mga tao sa paligid ko. . .

AWOOOH

Sa mga pangyayari ngayon, para na rin akong walang pinagkaiba sa isang multo-- kinatatakutan at iniiwasan. Kelan ba kasi magkakaroon ng taong magtatapang na lapitan ako at kausapin, dinggin ang mga hiling na magbibigay kapayapaan.

Hindi ako multo, pero nagiging rason ako para multuhin ng isang tao ang sarili niya.
Hindi ako multo, kung oo man, masyado akong maganda (uh, ano daw? Sabi na nga ba, kelangan ko ng matulog)

Hard core.

--

Ilang araw din akong nagbulakbol hindi ako nagpapapasok sa eskwelahan at opisina, hindi nagpapakita sa mga tao(kaeskwela, kagrupo, katropa,kaorg…kahit sa mundo ng blog), hindi nangungumusta sa mga kapamilya, hindi matinong umuuwi ng dormitoryo, hindi nakakausap ng maayos, at kung anu-ano pa.

Marami-rami rin (kahit papaano) ang nagalala sa akin. Lagi nga akong ipinagtatanong kung nasaan na daw ba ako, kung kasama ko ba ito, o siya, o sino… walang may alam.

Ano bang nangyayari kay kookoo?

Walang makasagot, kung sa bagay, mismong ako nga e hindi ko masagot (sabi ko sa sarili ko)

Isang rason ng pansamantalang paglisan ko ay ang pagkapagod na magmahal sa mga tao sa paligid ko, di ko na kasi maramdaman na may naibabalik sa akin, nakakapagod, labas ako ng labas ng enerhiya, kaya naubusan ako.

Ako ang taong mahilig magsabi ng “ATTITUDE LANG NAMAN”.

Oo, negatibo talaga ang nauuna sa isipan ko pero dahil sa attitude na pinanghahawakan ko, nakikita ko ang positibong parte ng mga bagay-bagay, at pangya-pangyayari… pwede din hayop-hayop(uh?!)

Habang nasa HELL DAYS ako, pinipilit kong magpakasama, ayaw ko ng magmahal, letseng mga tao. Pilit ko talagang itinatago ang sarili ko at binabalewala ang mga taong pilit na hinahanap ako… letson de letse oo! Buset, buseeet!

Sa pagbukas ng aking malalaking mata(pero pasingkit maonti, di ko alam kung bakit ganito mata ko) tuwing umaga, plano ko ng hindi maging okay, hindi ako magdadasal at uunahin ko na ang pagsusungit at pagsimangot. Ilang araw din yon…

Pero dadating ako sa yugto ng araw na makikipagkita ako sa mga kakilala at makikipag tawanan, huwaw kakaw!! Nakipagtawanan pa, hindi ko maitanggi na hindi kaylanman lumipas ang araw na hindi ako nangungulit, nakikipaghagikhikan na humuhilik-hilik pa sa tawa at kung anu-ano pa. pero bago ulit matapos ang araw, iisipin ko ulit na SAYANG ANG MGA ORAS NA ITINAWA KO, mali ang ideya na nakipagkulitan pa ako..
ANG GALING KONG MAGPRETEND… sabi ko.

“hanep ang Diyos, ang bangis!!”

Pansamantala ko talagang tinalikuran ang pagmamahal na ibinabahagi niya sa araw-araw, alam kong may Diyos, ALAM NA ALAM KO AT SIGURADO, pero ayaw ko munang pilitin niya ngayon, nakakapagod siyang sundin…

Magulo--- magulong-magulo.

AYAW KO NG MAGMAHAL NG MGA TAO, AYAW KO NA… SWEARNESS EVER, HALLER?!

“sa ngayon, gusto ko ang ginagawa ko, hindi masayang ganito, pero dito ko hinuhugot ang magiging ako..

DI naman natatapos ang araw na hindi nawawala ang poot eh… Di ko lang tinatanggap. Gusto ko lang malaman kung sino ang totoo, kung ano ang totoo…

Pero ganun pa rin, masayahin ako—kaya nalulungkot ako, kookoo-isa pang termino para sa salitang ironic” –strong>strong>kookoo to mikwinsi

Ganyan akong magsalita pag nagseseryoso na ako… hindi naman ako bihirang bumanat ng mga ganyang pahayag, pero sa sarili ko, yan ang mga bagay na nakikitaan ng sinseridad (lagi kasi akong magulo, wala na lugod minsan naniniwala sa akin) ng iba.

Hindi ako magaling magprentend, kung tutuusin, bigo nga ako diyan… YATA,

trivia: sinasabi ko man na magaling akong umarte, sa palagay ko hindi din… kung sakali man, magaling akong magpretend na nagpepretend ako…(oh, logic yun, hinga muna….)

STATUS: hindi ko alam kung kelan ko ito sinulat.

hindi ko rin alam na nakapagsulat ako ng ganito.. hanaku… hmm, at gaya ng mga dati kong mga isinusulat, hindi siya tapos…. Marapat niyong tapusin ko ito sa kasalukuyang estado ng mga damdamin at sigaw ng isipan ko.

Nagising ako kagabi o mas magandang sabihin ko na kaninang madaling araw, nakatanggap ako ng isang mensahe galing sa isang malapit na kaibigang si tomasa

“kulasa, naalala ko, nung andoon tayo kela kuya nic natulog, super tawa tayo tayo kahit yung pinaguusapan natin e yung nakakatawang teknik mo ng ‘pagsuicide, happiness is attitude.. tawa lang, wag masyadong mamroblema, haix, miss kita, yakap!’”strong> –xena 3-13-08 2:42am

Balik tayo sa nadama ko nun HELL DAYS ko na yun… Napuno talaga ng toyo ang utak ko nun, yung pakiramdam ko gusto ko ng wakasan ang buhay ko, asos, fagod na fagod na ako. Nagdududa na nga ako sa patutunguhan ko sa kinabukasan ko, pakiramdam ko wala na akong hinaharap, wa ng future. Mamatayin na din ako, at kung ganun lang din, e di ko na pahahabain pa ang buhay kong ito.

Kung nakakasama niyo ako sa sa pang-araw araw na pamumuhay niyo, hindi maaaring hindi niyo maririnig sa akin ang mga linyang “e mas madali pang magpakamatay kaysa diyan e”

Sige, magbibigay ako ng halimbawa… ayaw na ayaw ko ng matematika, at kung pakokompyutin niyo ako isang araw sa buhay ko, sasabihin ko, “huh? Ako, bakit mo naman ako pagkokompyutin e ayaw ko nga ng mga ganyan ganyan e mas madali pang magsuicide kesa magkompyut niyan e”

O kaya naman

“huh? Ako? Paghuhugasin mo ng pinggan? E mas madali pang magpakamatay a”
Ayon sa pag-aaral namin sa sikolohiya ang mga taong madalas magsabi ng mga bagay na ganito ay yaong mga tao na hindi ito kaylanman gagagawin, hindi kasi malaking bagay ang turing nila dito.

Oo nga pala, eto nga pala ang thesis namin, Suicidal Tendencies, Meaning in Life and Self-regulation of Inmates of Manila City Jail with Substance Abuse.

Ang bangis diba, oo, nagsagawa kami ng pag-aaral sa city jail, apat sa grupo, tatlo kaming babae at isang metrosexual “daw”(oops, may tinira pa!)

Dahil puro nalang suicidal tsutsu blahblah tsorba ang pinagaaralan naming e burong-buro na ako sa salitang iyan, marami akong nalaman katotohanan ukol dyan… yun tipong hindi ko na talaga papasukin yan…

AKALA KO…

Balik tayo sa istorya, dahil sa sukdulang sakit na nadarama ko dahil sa mga pagmamahal na pinagkakait, naisip ko na din ang mga bagay na ganito-- ang pagsusuicide.

Gaya ng madalas na sinasabi ko, hindi ako iyakin, pero minsan dumating ang isang matahimik at kagimbal-gimbal na gabi… hindi ko mapigilan ang mga luha sa pagdaloy, nakubli man ito sa iba sa tulong ng dilim na dala ng gabi, sa akin, ramdam na ramdam ko ang sakit na kasabay ng bawat patak, nakisama pa yung ilong ko, salamat ilong! Moral support!

Sige sige, hayaan niyo akong maging disclaimer, blog ko to e, oo, nagkaroon ako ng mga ideasyon pero sa mga babanggitin kong “paraan ng pagsusuicide” isa lang diyan ang tinangka ko,

MGA PARAAN NG PAGSUSUICIDE
(NI um, iatago nalang natin sa pangalang kookoo, boogsh!)

1. habang umiiyak ng nakahiga, napatingin ako sa kanang bahagi ng kwarto namin at nakita ang napakalaki at nangiimbitang bisitahin na bintana. Talon na talon na ako sa totoo lang (trivia: taga apat na palapag ako ng selda, este kumbento, este dormitoryo), kaso naisip ko, ang taas, baka kung anong itsura ko pag nadeds ako, lasug-lasug da ba-de farts… ang ganda ko pa naman, parang bb.pinas, tafos il just dead, ahaha, like, im sorry, ahaha… my pamili…my family…ahaha, wouldn’t be froud, dot froud, if I’ll die fanget… kaya yun, sabi ko, hindi, hindi sa pagtalon ang ikawawakas ng buhay ko.



2. matapos magdesisyon sa hindi pagtalon, ganun pa rin, nguyngoy pa rin ako ng nguyngoy… natalo ko pa ang mga dramatic na aktres sa pagiyak. Naalala ko tuloy yung napaka-morbidong video ni kyla(yun singer na maliit na may bangs na taga ji-em-ey) sa awiting HANGGANG NGAYON, si kyla ha, hindi si regine.,… flease!! Naalala ko dun (maliban sa tirahang repridyider ni kyla) yung bathtub na may nakahandusay na lalaki, ayun, nagpakamatay siya dun… parang yun nalang ang gusto ko, magpakalunod.
Kaso napaisip, wala namang bathtub dito sa dorm e… sabi ko nalang, pupunuin ko nalang yung cubicle na paliguan ng tubig, kaso kumusta naman, baka umaga na hindi pa rin puno yun ng tubig… at syempre magsisilabasan ang tubig sa mga gilid-gilid ng pinto. Asar!



3. Dahil sa pagkabigo dito, isa pa muli ang nasariwa sa isipan ko, wahaha! Ewan ko, pero sa pagkakaalam ko, umuso ito dati, yung flor contempacion story ni miss nowra onowr, sa pagkakaalam ko, (naalala ko lugod si ara mina nun mga matitinong days niya, uhh..tama nga ba?! Basta, hayaan na si ara mina), inakusahan siya na sinadya niyang lunurin yung batang anak ng amo niya sa balde.
Ayun, ganun na ganun… naisip ko din ilublob yung sarili ko sa balde… tama tama.. yun nalang. Hindi na mahirap yun…



Tapos, a oo, MASYADONG MALAKI YUNG BALDE… a oo talaga!

4. sa lahat, eto yung pinakamaganda ko atang naisip,AT ISINAGAWA ANG PAGTATANGKA.. unang-una hindi naman ako pangit malamang kung ito ang gagawin ko, hindi ko rin kailangan ng bathtub, o balde, o pumasok sa banyo at magsayang ng tubig… eto yun.
Iyak pa rin ako ng iyak… iyak talaga.

TRIVIA: natigil nanaman ang pagsusulat ko dahil kinain ng letson de letseng virus eto…etong eto… hehe, may back-up file lang pala ako,…. Ayun, asar na asar na ako nito kahapon…

Ipapatuloy ko nanaman..

Iyak pa rin ako ng iyak, pero napapagod na ako, nadarama ko na na unti-unti ng sumisingkit ang aking mga malalaking mata, namamaga na ito. Unti-unti na rin akong nahihirapang huminga… mayroon ng pagsikip dito. Napadasal ako, “Loooord, ang sakit! Kunin mo na po ako, parang awa mo na, plese, now na now na…”

Pinigil ko ang sarili ko sa paghinga… ilang minuto ko rin itong ginawa. Sana tumigil na rin ang pagtibok ng puso ko, sana tumigil na ang buong sistema ko, tutal, hindi naman titigil ang pag-ikot ng mundo kung titigil ang kahit anuman sa akin. Wala naman akong importansya. “Lord, ngayon na!”

Pinipigil pa rin ang paghinga..

Ayun, epektibo naman. Tanyo ngayon, buhay pa rin ako.

Buset! Buseeet!

Ayon, yun yung mga matatalinong kaganapan sa mga pagpapatiwakal ko.

Sa mga oras na iyon, hindi ko masabi na sinayang ko ang oras ko, sa katunayan, isa ito sa kakaibang pangyayari na nagparamdam sa akin ng totoong halaga ko, naalala ko na maging tao, at naalala ko din na sa buong panahon ng mga ginagawa ko ay nagpapakatao pa rin ako.

Malapit sa perpekto ang buhay ko. Ewan, sa tingin ko lang (wag ka ng kumontra). kung ikukumpara kasi sa mga taong madalas kong nakakasalamuha, masasabi ko talagang walang masyadong trill ang buhay ko.

Masaya ang pamilya ko, wala akong nairereklamo na magulang na bumubugbog sa akin at wala akong mga pinupulot na basag na plato gawa ng nanay ko na ginawang flying saucer ang mga ito.

Wala akong mairereklamo na mga kapatid na inaagawan ako ng mga kagamitan, o pagkain o anu pa man. Wala rin akong maireklamo na boring ang buhay dahil walang kapatid. Dahil may dalawa akong poging-pogi na mga utol.

Wala rin akong rason para maging rebelde sa hindi pagpapaaral sa akin, hindi ako makapag-rally at magsisigaw na “ang edukasyon ay karapatan blahblah” sa bahay namin dahil pinagaaral naman ako.

Wala rin akong masabi na wala akong mga kaibigan na manlilibre sa akin sa oras na gusto kong maging oportunista. Hehe, marami ako nun… LIBRE! Libre… libre kopya pa nga sa school kahit hindi ko naman gustong mangopya, may mag-aalok talaga. Hehe.

Pati boypren minsan, ibinenta sa akin, pero libre..oha! SAYA! Wahaha!
Higit sa lahat, hindi ko pwedeng sabihin na walang nagmamahal sa akin, kasi, may DIYOS na dakila na nagbigay ng buhay sa akin, at nagbibigay pa rin hanggang ngayon.

Yung hindi bumawi nito kasi malamang hindi pa niya napapadama sa akin ang lubos na pagmamahal niya.

Wala, tinatawanan ko nalang ang mga nangyari sa akin. Tawa talaga.

Maswerte, o hayaan niyong sabihin na blessed(hindi lucky) ako dahil yoon talaga e.

Hinding hindi ko talaga pinagsisisishan ang nangyari sa akin na ito (ulit ba ng ulit?) basta, marami akong natutunan ditto, turning point naman. Marami akong naalala. Kung iisipin, hindi ko dapat naranasan ang mga bagay na ito pero naranasan ko. Toink! Kasi, kasi, kasi, magagamit ko ito sa pagtulong sa mga tao na makakaranas ng mga ganito.

Wala kasi akong karapatan na magsalita na “okay lang yan blahblah” kung ako mismo, hindi ko naman talaga alam kung anong pakiramdam na maharap sa ganitong sitwasyon. At dahil naranasan ko na, WAHAHA…batas na din ako..toink! masasabi ko na sa iba na
“naramdaman ko na yan, at walang mangyayari kung magpapakain ka sa mga negatibong emosyon, ramdamin mo din yung pagmamahal sa iyo ng iba, masayang mabuhay, minsan pwedeng malungkot, pero mas masayang maging Masaya”


mamamatay na ako, malapit na. . . kung di ako mabubuhay ng matagal, sana di na ako mabuhay ngayon pa lang. . .

nakakawalang ganang mabuhay, di ko maramdaman ang kahalagahan ko sa mga tao sa paligid ko. . .

Ano bang nagyari kay kookoo?

Ah, hinanap lang yung sarili niya ng sandali, tsaka nagpapansin at nagpaimportante na rin. Ahaha!

MAGULO AKO, PERO TOTOO… hehe, an labo ko talaga!
Hmmm, maraming nagmamahal sa akin, marami… bulag lang ako minsan…

tikim sa tinapay ng buhay

ano ba ang totoong basehan na nabuhay ng magmuli ang panginoong si Kristo??

sa palagay ko, kadalasang masasabi ng nakararami na ang walang laman na himlayan o empty tomb ang pinaka prowebang masasabi na nabuhay nga siya ulit pagkatapos mamatay dahil sa malulubhang pasakit na natamo niya....

(o mas malupet na maisip mo na dahil sa mga easter eggs, o bunnies o jelly beans... bugbog, gusto mo? HMF!)

pero pwede ko bang sabihin na mayroon pang mas matindi kesa dito?

eto yung:

***habang may mga taong nahihirapan at nasasaktan ngunit nagmamahal pa rin...

***habang may mga handa pa ring magparaya sa gitna ng hindi pagkakapantay-pantay...

***habang may magbibigay kahit walang-wala na rin...

***habang may handa pa ring pumunas ng mga luha habang luhaan rin...

YUN...

DOON MO MALALAMANG BUHAY NGA ANG DIYOS, sa puso yun ng bawat tao...

para saan pa ang pagkabuhay niya kung patay din naman SIYA sa atin..

buhayin natin ang Diyos, ipalaganap ang pagmamahal niya...ü

maligayang pasko ng pagkabuhay!

(mga impluwensya sa mga bagay na natutunan ko sa mga sermon ni padre astig, yan yung mga sabjektib na patotoo ko sa pagkabuhay ni Kristo, walang plagiarism dyan, wahaha)

>>>

litrato namin kahapon matapos magsimba...



>>>

sabi ni padre astig

"nakakakuha ako ng lakas presensya nyo palang" (at naramdaman ko siya ng sinabi niya yun, sooobra)

oras ko naman para sabihin to sa mga mambabasa/friends ko:

"nakakauha ako ng lakas presensiya niyo palang" -kookoo/napundingalitaptap

bumabalik sa dating tema ng literatura

you are never far away...

YOU ARE JUST TIME AWAY


>>>

illustration to follow, (gas where's my cam, hmf!)

may bagong alam: panahon nanaman

>>>

mas natututo na akong makibagay sa mga brushes ngayon, masarap puminta.

salamat adobe photoshop, araw-araw nagugutom ako sa adobo at puto tuwing nababasa o naririnig kita..

>>>

may nakasulat sa litrato... iclick mo nalang para mabasa mo. totoo yan, mahilig talaga akong magdrama ngayon ngayon... kulang kasi ako sa tulog dahil puro kompyuter ako.. sabi na nga ba, malaki ang parte ng hindi pagtulog sa emosyon ng tao...

"panahon nanaman nga ng pag-ibig, pero di ko dapat ipagsiksikan ang sarili ko dito... hanggang ngayon, di mo naririnig ang bawat salita sa sigaw ko" -napundingalitaptap

etiketa: random galing kay churvah-loo gerl

sige sige... hindi ko talaga feel magsulat pero baka sakali nalang na matino naman ang gagawin ko ngayon.

ni-tag ako ng batang babae ngunit bading na si churvah... at walang masamang paunlakan ko ito.

angal?
hmf!

8 random facts about me

1. mahilig akong magpapansin at sanay akong maging slightly high-profiled..

2. hindi naman talaga ako manunulat. sadya lang talaga akong feelingera..

3. mahilig ako sa mga hardcore na tugtog. pero poser lang ako..
"daig ko pa ang ahas, kaninong pwet kaya hahalikan ko bukas"

4. trip na trip kong magmayabang na may alam ako sa potograpiya, na sa totoo, tyamba lang

5. marunong akong kumanta at sumayaw, pero isinisisi ko ang hindi ko pagiging magaling dito sa mga magulang ko
"hindi niyo kasi ako pinilit nung mas bata pa ako"

6. hindi ako marunong magalit, at kung nagalit ako sa iyo, etching lang yun!

7. mukha akong walang pakialam sa mga tao sa paligid ko, pero sa totoo, hindi ako sigurado.
"ah, ayun, oo, basta"

mahilig akong mambitin, hindi dahil gusto ko pero nahihirapan akong magexpress..yata. di ako sigurado.

8. bago ko pa matapos ang mga sentimyento kong ito, alam ko na na tatawanan ko lang ang lahat ng ito, katunayan, bago pa dumating sa pang-walo e natatawa na ako sa mga sama ng loob na nararamdaman ko.

hmf hmf!

disclaimer: (hindi talaga ito disclaimer gaya ng mga nababasa mo sa libro, dahil nga feeling manunulat ako kaya ko ito gagamitin, pampam lang)
kung matino ang pagiisip ko ngayon, hmmm, malamang, lahat na ng bangko sa bahay e nabuhat ko na. bahala ka ng umunawa. mahal na araw naman e, pabonus mo na.

>>>


(trip na trip kong pakinggan.. lumang kanta na pero patok na patok parin sa mga kasalukuyang pangyayari)

>>>>



(bahala ka ng hanapin dyan kung nasaan yung totoong ako)

ay siyaks, pasensya na churvah, di talaga e.. salamat sa pag-tag, natats ako kung alam mo lang..salamat.

uror!

bulok na layout!



buseeet!!

yaaak, ano ito? basura?

hindi nga maganda ang pakiramdam ko, senyales, naguguluhan ako sa mga bagay-bagay!!

paano ko kaya ibabalik ang dati...



nakakapanginit ng ulo!


unrequited love... tsk tsk.

pagbabago, ang hirap tanggapin

excited talaga akong umuwi ngayon (medyo lang pala)...

gusto ko na kasing makita ang mga kapamilya ko, miss ko na din ang walang humapay na paginternet... pati ang masasarap na pagkain, at di mawawala ang mas mahabang tulog diyan!

pero maliban sa lahat ng ito, namimiss ko na rin makita ang buong bahay, kampante kasi ako pag andito ako... parang kumportable at alam na alam kong lahat ng mga kasiyahan nadama ko ay simula pa nun bata pa ako...

pero pag dating ko bigla kong naalala, pinaayos nga pala nila ito sabi ni mommy.

pag pasok ko ng bahay, oo nga, maganda ito...bagong pintura na, mas makulay gaya ng dati... pero hindi ako naging masaya... gusto ko pa rin yung dating itsura nito, luma man, pero yun yung kasabay ng paglaki ko.......

nakakaasar, ang arte ko. nakakalungkot ngang talaga.

pati kisame na tiningalaan ko bago matulog, iba na rin...

kanina, pag lingon ko, parang nasa kabilang dimensyon na ako, wala ako sa sarili kong bahay... parang nakikidalaw lang ako sa bahay ng kung sino man.

pero habang nanonood ng tv at nakikipagbandingan kay paris hilton, este sa lola ko, nabanggit niya na mayroon daw minsang lalaki na pumasok sa pamamahay namin habang umalis ang mga magulang ko at may pinuntahan din ang aming butihing katulong...

hindi naman daw kinakabahan si lola dear pero mukhang may masamang balak talaga yung lalaki.,.. hinihingian siya ng pera. gagamitin daw niya ito upang makauwi sa probinsya nila.

pinapasok siya ng bahay (nasa terrace kasi siya) at bigla siyang sinundan nun mamang walang hiya...

may dala itong brown envelope na mukhang may alambre sa loob

ika nga ng aking lola

"siguro alambre yun at balak akong i-strangle" (naaliw naman ako sa term ni lola, so konya! ahaha)

buti nalang daw, may dalawang pintor na nagpipinta sa bahay, umalis tuloy yung junga-jungang yun!!

siguro, isa ng malaking konsolasyon sa pagiging malungkot ko ang nakwentong iyon ng lola ko. total, maganda na rin naman yung bahay ngayon, buti walang masamang nangyari sa kanya...

nako, tropapips ko pa naman yun si lolaness... buti nalang talaga.

pero nun naisip ko yung marka namin sa pader kung gaano kalaki yun itinatangkad namin, nalulungkot pa rin ako, iba na ang bahay.. pati mga bandalismo at kung anu-ano namin....

pati yung mga matatandang art works, paintings, di ko na matanaw.

tsk, ang arte ko talaga!

ang sentimental ko nga pala talaga


p.s
ayaw kong mamaliitin niyo yung naramdaman ko sa pagbabago ng bahay namin, buong panahon, alam ko kung anong mga nasaksihan nito sa paglaki ko. okay?!

pagbabago, mahirap lang talagang tanggapin... haaay, paalam na sa pagiging nanay ko sa campus..(uh, onti lang makakarelate dito sa pahayag na ito)

paalam ekwelahan

tama tama.... hindi na ito biro, last day ko na sa eskwelahan bilang estudyante ngayon....

wala ng exams...

di na kailangan maghabol sa mga propesor...

wala ng silbi ang uniporme pangeskwelahan, ID at nameplate...

di na magpupuyat at magrereklamo sa dami ng mga takdang-aralin...

wala ng matatawag na "klasmeyts"...

mga kwaderno, hindi na para sa lecture....


buong buhay ko, estudyante ako...


pero bukas, paggising ko?

IBA NA...

IBA NA...

nakakapanibago,

nakakasindak,

NAKAKALUNGKOT...

lablayp to. lablayp ko to...

PAG BINASA MO TO… WAG MO NG PAKAWALAN ANG BAWAT SALITA, BIHIRA LANG ITO… swear! MAIKSI LANG YAN, may mga dialogue kasi kaya mukhang mahaba…

Namulat ulit ang kamalayan…

Kung hindi ako nagkakamali, 3:51 ng umaga ng nagising ulit ako ngayon umaga (4:35am na, tagal kasi magbukas ng Jurassic pc ko, with all the dinosaurs..hekhek)… marami pa akong artikulong kailangang matapos dahil malapit na ang dealine nito—kahapon. KAHAPON? Paktay!

Upang matapos agad ang takdang aralin na ito, plinano ko kagabi na humiram ng pc ni jirah gerl(dormeyt na may mala-robot na pc, feeling ko nasa future na ako, at nasa kalawakan), makikigamit ako ng internet…uso kasi ang wifi sa dorm namin(trivia lang), kaya ayun, umepal muna ako sa pc niya… sumalubong sa akin ang yahoo messenger. Ewan ko nga pa kung bakit pinatos ko ito, oo, may ym acct ako pero hindi ko ito ginagamit… ewan ko nga ba kung anong uod ang pumasok sa utak ko at natulig tulig ako sa katotohanan na ang boring ng buhay ko at hindi ako nakikipagchat..

sige, baka sakaling onlayn sila kah, jez, rico o cheng…o mas hardcore kung si ponsyo pilato… toink!

Marami akong natanggap na imbitasyon, accept naman ako… pindot lang ng pindot, di ko na nga binabasa yun sinasabi nun dilaw na nakangiti, si kokey ata (yung smiley ng
ym..)

Ng biglang:

XD: kookoo??

At sumagot naman ako…


nikolaits: po?

Mabilis nga pala ang usapan sa mga ganitong sitema


XD: you forgot me already?
nikolaits: toink..ofcourse not
XD: hahaha

Marahil nagtataka ka, XD, sino si-ya?

Si XD ay isang batang singkit, siya ay kasalukuyang nasa lugar kasama ng mga baka..

Readers: sa Masbate sa bicol?
Koo: toink, tayugan mo naman ang pangarap mo, sa TEXAS siya…
Readers: ahhhh… cowboy.

-

Maliban sa taga texas siya, isa siyang blogger friend, isang taon at mahigit ko na rin kaming kaibigan, isang tao na rason ng pagtuloy ko sa pagsulat, isang tao na laman ng mga susulatin ko dati… isang rason kung bakit ko napagbalingan ng emosyon ang mga salitang nailalabas ko sa pamamagitan ng panulat.

Isang taong minahal ko.

Kung nagbabasa ka talaga ng mga posts ko dati-dati at nadadama mo ang kabiteran ko, oo, siya yun… yun sa year ender.

Ganito, naging magkaibigan kami sa prenster blog (kaya pa tinatakwil ko yun ng parang alibughang anak, uh? Ano?) basta yun..

Readers: o, bakit mo itinakwil?
Kookoo: nakakabitter kasi e, memories and all that.. yu nu, win yu am..yu nu, yu rimimbeir and rimimbir da panchis that mid you hert, yu nu (uh, pacquiao?)

Ayun, may mga bagay na hindi naging maganda sa aming pagsasamahan.
Nung nakilala ko siya, nasa Pinas pa siya dati nun, okay naman, hindi ko din alam kung bakit nun una ko palang mabasa ang blog niya(nowsblidan pa ito, ingglesero kasi si pogi, e ingglisera din ako dati…pwe!) E alam ko na na…. “hindi lang kami magiging prends nito”… ewan ko ng aba kung bakit nagfire ang neuron ko at naging futuristic ng ganun… ang labo.

Estranghero, oo, estranghero kami sa isa’t-isa… madami muna kaming series(o, parang palabas lang, serye nalang, mas dramatic, uh?) ng mga paguusap… minsan pang-matalinong usapan, minsan bobo, madalas Masaya, bihirang malungkot…pero kahit ano pa mang usapan yan, duguan pa rin ang ilong ko.,.. nowsblidan talaga,.

Gaya ng sabi ko, alam kong simula’t sapul e may kakaiba na sa amin (o ilusyon ko lang, lagi kasi akong high dati sa katol, malamok kasi…koneksyon?)… basta, kahit pa pinaguusapan naming prends kami, E IBA TALAGA.. may kakaiba.

Blahblahblah.. paglaon ng panahon (robot na ang naglalaba sa bahay namin, tgggsh!)

Naamin ko, AKO MUNA..(dalagang pinay ako e… sabi sayo!, oo nalang!)

Oo, may emosyonal na involvement na ako sa kanya… at dahil hindi feelingero si pogi, di naman daw niya nadama…O ayaw niyang mag-assume… pero sa oras na nalaman na niya kung ano ang side ko, umamin na din si pogi, may tears pa siya nun (kaso hindi ko nakita)

Readers: o, bakit hindi mo nakita?
Koo: bulag kasi ako… hindi…. blog nga diba..

blog, hindi ko pa talaga siya nakikita,

di ako sigurado kung tao nga ba siya o anime lang (wala na kasing mata sa kasingkitan)… ayun.

Ayun, ipinaliwanag ko lang…

BIRTWAL ETO MGA SHUFATID…

Ayun, okay naman ang pakyut-kyut namin… Masaya.

At dahil nga dalagang pinay ako, NAG-GO-THE-DISTANCE naman ako, hindi to jowk… ako talaga yung dumalaw sa kanila… taga-karatid lugar ng maynila lang naman sila… clue: south part

Pero maski na, ako pa rin yung dumalaw…. Parang desperada.
Hindi a,(disclaimer pa..), natulak lang talaga ako para gawin ko yun, nun nalaman ko na aalis na siya palabas ng bansa… (tsaka balak ko talagang icarnap yung suv nila), syempre, hindi naman ako matatahimik ng hindi ko siya nakikita o hindi lang man mageffort (ayun, pinagbayo ko siya ng bigas, pinadalhan ng aircon, pinagararo ng lupain, sinuplayan ng entertainment showcase….grrrrr).. kaya ayun.

Satisfying yun sa part ko.

Masaya

Masaya…

Ma-sa-yaaaaah (mala-bamboo yan pa-re)

-

nikolaits: ay siyaks, iba na talaga.... pero masaya na din ako na makausap ka... at para parin tayong tanga.
nikolaits: wahaha
XD: hehehe
XD: yeah
XD: mis ko na din ung mga nakaraan
XD: but i think we'd be good as friends
-

XD: MISS KO NA YUNG NAKARAAN

Tama tama, nakaraan nalang, nilisan na rin kami ng panahon… dumating kami sa punto na isinuko na naming ang lahat… hindi madali ang long distance na relasyon… at ang malupet, HINDI TALAGA NAMIN KILALA ANG ISA’T-ISA…

Masakit, sakit talaga… eto yung rason kung bakit hindi na ako nagkakain dati… eto rin ang rason kung bakit bigla akong ipinasok sa institusyon ng mga baliw…(exagge lang) kung bakit pala ako ipinakausap ng ina ko sa isang sikolohistang counselor…

SHUT DOWN talaga sistema ko dati… malala.

XD: i only know alot of girls..
XD: they're just friends
nikolaits: ****************************
XD: i dont want you to think that i foold around with alot of people.
XD: hehe
XD: yeah
XD: *****************
nikolaits: hindi.... okay lang, naramdaman kita dati... di nga ako nagalit sayo e...
nikolaits: pero aw
nikolaits: aw
nikolaits: aw
nikolaits: awts
nikolaits: aw
nikolaits: aw
nikolaits: ang sabi ng dog...
nikolaits: aw aw!

O, naging aso muna ako panandalian sa aming paguusap.
-

Isang rason ng pagkakalabuan naming e ang pakikipagprends niya sa madaming girls, awts talaga. Pero sige, sige… naniniwala ako na prends lang talaga, PERO. Nagsawa na si pogi na puro kookoo nalang….

Dun niya nahanap si *w*, si *e, si **na, si lorna, si fe, si protacia, si circacia, si mayumi, si dalandan, si Gloria, si Imelda… basta, madami.
At ayun na nga… hehe,

Pero pinagusapan naming ng matino an gaming paghihiwalay. Masakit pero kinaya ko naman.. nakakabuang talaga, impernes… pero matapos ng matinding pagkausap kay sikolohistang counselor, ayun, natanggap ko naman ng positibo ang lahat.

XD: and the things i said before
XD: im sorry
nikolaits:
XD: i guess it was just me
XD: hindi naman ikaw ung immature
XD: honestly
XD: ive had worse fights now
XD: but then its different
nikolaits: ganun ba?
XD: kasi alam ko AKO UN dati e
XD: yeah..

Isa sa pinagduduldulan niya na rason kung bakit na niya ako inaayawan ay dahil daw sa immaturity ko, sabi ko nalang “SIGE, kung yun yung tingin niya sa akin… gusto ko sanang ipamukha na hindi ako immature, pero…. Hindi maturity ang pagpilit na pagpamukha sa isang tao na hindi siya immature… hindi ko ipu-prove sa kanya na immature ako, dahil hindi (YATA, hehe, sa sitwasyon namin, hehe) kaya, OO NALANG. Kilala ko naman ang sarili ko.)
-
XD: i guess maybe
XD: i just really liked being friends with you
XD: and i didnt want it to be anything more kaya ganun
XD: i just wanted to tell you that
XD: and im sorry
XD: for like all the shitty things
nikolaits: okay lang, no ka ba...
XD: e kasi
XD: ung conscience ko
XD: kapag naalala kita
XD: parang di naresolve e
XD: haha
XD: its just lilke
XD: hey hellow
XD: hi
XD: tas aun

Asos, napadaan ko lang ito sa usapan NAMIN ng mabilis…. Nakonsenya si pogi, ako, wala lang… o well, I’ve been good…WOOHOOOO!
-
nikolaits: anu?
nikolaits: nadala ka lang din,
nikolaits: naenjoy tayo sa long distance commitment ek ek... sa estrangherong birtwal.... sa pakyut kyut...
nikolaits: iba na tayo nayun...
XD: yeah..
nikolaits:
XD: hehe
XD: all the things in life have a reason i guess
XD: i still have to admit i had alot of happy days with you
XD: times are just different now..
nikolaits: buti naman,,., oo naman, enjoy tayo..alam ko yun...DATI.

okay naman na alam ko na naging Masaya siya nun naging parte siya ng buhay ko…. Hindi kasi ako nangaaway talaga, siguro nakikita niya yun kaibahan ko sa gerlaloo niya nayun na lagi siyang inaaway… wekwekwek…
gaya ng sabi ko, lumipas na ang panahon, mabilis na mabilis… parang dilis(uh, isda?)

-
nikolaits: okay lang naman na magbye bye na ikaw nayun... para fulltime **** chatting mode....
XD: sorry
XD: inaaway niya kasi ako e
XD: pagsinabi kong nag-hi ka patay tau haha..
nikolaits: awww.. ganun, pwede pala akong maging cause ng ikamamatay mo?
nikolaits: gaya ng sabi ko, pwede na ikaw magbye bye... may paguusapan pa ba tayo?
XD: yeah\
nikolaits: teka, ang selosa naman... sabagay.
XD: but then we're fighting and i have to resolve it fast
XD: i have alot of stuff to ask you
XD: haha
nikolaits: o, ano? nayun?
XD: hows life?
XD: hows rico?
XD: and your other friends?
nikolaits: toink...
XD: been to any concerts lately?
XD: where do you live now?
XD: hows your family?
nikolaits: rico? nabadtrip ako dun lately...
XD: waw
XD: bago un ah
XD: bakit?
XD: oh yeah and who's the guy sa pic mo
XD: ayan hehe
nikolaits: concert..naman, oo naman... urbandub, dalawang bese sa isang week nun feb.... woohoo
nikolaits: bwisit kasi yun si rico, salita ng salita..**********************************
nikolaits: guy sa pic...wahaha
nikolaits: wahaha

ay nako, sabagay, hindi nga naman okay para sa gerlaloo niya na makipagusap si boylet niya sa akin, (parang patintero yun kasama ng mga halimaw sa banga…)
ang dami niyang tanong, ang dami talaga… o well, marami pa rin naman pala siyang gustong malaman tungkol sa mga pangyayari sa buhay ko.. lets say(ohmy, inggles ba ito? AARGH) concerned pa rin pala… at Masaya pa rin siya sa mga bagay na ikinasisiya ko..

MADAMI NA RIN PALA SIYANG ALAM SA AKIN.
-
XD: kahit bulok si gloria id take a pic with her
nikolaits: ay teka, pero meron ako ngayong, hmmmm....
nikolaits: tsk, wag muna gma
XD: hehe
XD: bulok e
nikolaits: hehe
XD: well anyway
nikolaits: ?
XD: her term is almost done

Ayun, lumabas nanaman ang pagkaradikal ni pogi, (dito nga ako natutong mangialam sa pulitika) blahblah…ang daming sinasabi, meron pa naman akong mas gustong ishare sa kanya.

(ohmy, trivia: page 8 na sa word2007 ang sinusulat ko, mahaba nga ata..hekhek)

nikolaits: puro gma... di mo na napansin yung sinasabi ko..
nikolaits:
nikolaits:
XD: pero meron ako ngayong
XD: ano
XD: haha
XD: napansin ko naman un e
nikolaits: ayun... pero maghulo.
nikolaits: magulo yun
XD: love problems?-
nikolaits: medyo..basta, ang ***************
XD: ahh
XD: and who's the lucky b*stard?
XD: i mean
XD: guy
XD: hehe
nikolaits: if you are bad at it, lalo na siya... ang blahblah...
XD: whaat
XD: di na ako ganyan no
XD: haha
nikolaits: siya, basta, ****** din….pero friend ko talaga....
XD: iba na ako ngayon
XD: ah
-

TAPOS YUN, lowbatt na yun pc….
DI NA AKO NAKAPAGKWENTO…
-

Kookoo: I just had a short chat with **** da singkit guy, and it feels good to know that he’s just part of my past now. Masaya naman, knowing that we are still friends

Pakoy: mabuti naman.

Jez: did he call you up? Is he back?
Koo: definitely not, friends nalang kami…

Kah: wala na talaga si blogger?
Koo: yup, blogger boy wil poreber be my prend, alam ko yun. Wala ng issue, matatanda na kami, I mean AKO, ..wekwekwek. He’s having struggles YATA sa lablayp niya ngayon, bata pa kasi sila. Okay naman, We are happy, APART.

WE ARE HAPPY, APART.



Sa mga bagay na nangyari sa amin, aminado ako, naging Masaya ako, lagi lang kaming nagtatawanan nun, may away pero parang away tigre lang, I mean, away bata lang…. mababaw.

Medyo nalulungkot ako para sa kanya, paano kasi, long distance pa rin sila ni gerlaloo niya nayun.. mahirap kasi talaga, hindi siya normal.. iba pa rin yun nagkikita kayo… matagal na rin sila, mga 2days na ata…. Boyngk!!! Mga 6 months siguro, ewan, di ko naman sila binabati kapag happy monthsary chorba blahblah nila e. wekwekwek...

Nakakausap ko na din si gerlaloo niya minsan na minsan… at alam ko sa sarili ko na okay ako.

Yan si XD, kakaiba yan, basta, hindi ko maexplain, dati sobrang siya na yun gusto kong makasama habang buhay, kakaiba kasi ang perspektibo niya sa buhay, napakapositibo… nasabi ko nga dati na nakakatakot na baka siya ang maging basehan ko ng ideal na kapareha sa buhay… pero gayun pa man, tao lang din pala siya (akala ko dati alien…engk)… nagkakamali din, at hindi perpekto. Dun ko napatunayan na hindi dahil blahblahblah, e okay na talaga.

Okay na ako nayun, talaga. Pag siya ang pinaguusapan, sus, humahagulhol ako… tgsh! Indi tinatawanan ko nalang yan. Wala nga akong pinagsisisishan e, siguro kaya kuntento na din ako kasi hindi ako nagkulang sa mga bagay na ginusto at kaya kong gawin.. sinabi ko at pinaramdam ko dati na mahal ko siya talaga. Kahit minsan, feeling niya nambobola lang ako(magaling kasi ako dun, pero may laman yun lagi, peksman..)

Masasabi ko na, napakawalan ko na ang ideya na siya ang por-e-ber ko. Okay din na naharap ako sa sitwasyon naming niyan ni XD, nagkaroon naman ako ng abrupt growth pag dating sa pagmamahal… TOTOO pa.

hmm, masaya rin na malaman na malamang, may natutunan siya sa akin... tulad ng pambobola, juk...

Sa ngayon, alam ko na hindi pa rin talaga ako handa para sa isang malupit na relasyon, may mga anik-anik man sa gilid-gilid… so far, hindi naman ako natutulig at nageenjoy sa ideya na nangunguliglig sila.(medyo rhyming… poetic, errrr)

Hindi pa, hindi pa… hindi muna talaga ako magsasalita, alam ko na ang pakiramdam ng hindi pagkulang sa paglahad ng totoong nararamdaman,MA-OKAY… at wala naman akong balak na magpalampas ng oras… naniniwala lang din ako na may oras para diyan…. Hindi ngayon, hindi muna.

(page 10 pag may spacing…page 6 pag wala / 2,402 words)

May mahal na ako ngayong iba, oo naman, ayun nga lang, madami na akong kino-consider, magsasalita ako, wag kang mag-alala… yun nga lang, sana, andiyan ka pa. =/
Lablayp to, lablayp ko to,--- DATI.

Trivia: 7:11 am na, kunbg anu-ano kasi muna ang binulatlat ko sa pc ko…

Readers: di ka naming pinageexplain.
Koo: FINE! That’s what I have said (o, inggles, ganyan kaming magusap dati…puro ganyan, minsan pa may tran-sley-shen[translation] pa)

Trivia ulit: meron akong isang folder ng mga litrato niya, at hindi ko matagpuan, meron kasi akong photo concept na gustong gawin… ahaha, dinelete ko ba? Bitter ko naman dati..asar! hekhekness...

tulong...

nakakapressure, bilang na sa mga kamay ko ang araw ko bilang estudyante

o kaya naman madadagdagan pa ng ehem, extension...

wag naman sana...

thesis defense na bukas...

hindi ko na alam ang dapat kong maramdaman...

GOD, tulong.

bukas na, bukas na... haaaaaay

intro--- should be presented in your own words ika ni propesor...

ginoo, ginawa ko po yan mag-isa ng buong dugo't pawis... at sariling salita ko po yan, hango siya sa mga pag-aaral ng iba ngunit ginawan ko yan ng mga citations... hindi ko po yan basta-bastang kinopya. salamat..

-batag nagmamaktol, edit ng edit ng edit... pwe!

$%^

hindi naman kailangang magmadali...

at sa bawat tanong, may tamang sagot...

pero may tamang panahon na kailangang isaalang-alang,

para sa ikatatama nito...


ms.wwp

---

kada isang hakbang, may katumbas yan para sa mga hiwaga kinabukasan.

---

gusto ko na ulit magsulat, at gusto ko ng makilala ang sarili ko dito...

pinakamalalang bisyo

"LULONG"

Isang gasera sa brownout na gabi
Tangi mong minimithi sa bawat sandali
Kayang kaya kang ilipad gaano man kabigat ang dala mo..
Limutin ang hirap Bumangon sa bawat pagdapa
Gawin ang mga bagay na sa mata ng iba ay masama
Papawi ng bawat luhang dulot ng pagkabigo
Hihilumin ang sugat sa kahit anong paraan
Katuwang sa gma pagsubok sa malupit mong buhay
Kasabay sa bawat higop at dighay...

At sa kabila nito.

Darating ang araw na ang kabayo ay aayaw na sa damo..
Magiisip..
Maghahanap ng mga sagot na alam mong sa sarili mo lang nakatago..
Mga bagay na ginawa mo nung hindi ka nagiisip..
Mga hugis at kulay sa iyong panaginip
Ngayon ika'y giyang at sabik na sabik na manumbalik.
Ang langit na minsan mong tinakasan.
Sabog mong pagkatao ay nais mong buuin
Mahirap maghintay ng pagasa.

Isang sulatin sa gitna ng takot at pangamba
Subalit kung may kasama bibitiw ka ba?
Ngiti, Tuwa, Sarap.
Lahat ng emosyon mararamdaman mo.
DAHIL PAGIBIG ANG PINAKAMALALANG BISYO..


-makulaynabudhi

==================================================

sige, sige... hindi ko sulat ito, pero ng isang batang
nakasama ko nun una pa... magaling na bata, magaling...
nais ko lang na maipatuloy niya ang pagsusulat sa
ilalim ng aking gabay...

hindi ako magaling, nanliliit ako, pero kung mapapasulat ko
siya, bakit hindi ko tatanggapin ang pakiusap niya na
suportahan ko siya...di niya alam, mas ikinasisiya ko.

sana, madalaw niyo din minsan..

si gboi a.k.a makulaynabudhi

uh, hindi naman niya gustong ilinya sa blog name ko ang pen
name niya diba... washeber!

unemployment fair

binebenta ko ang sarili ko... bibilhin mo?

nagka 2-day job fair sa eskwelahan namin last week, nun huwebes at biyernes yun...

gaya ng dati, gumising nanaman ako ng tanghali, 8am daw ang reporting time sa eskwelahan kasi mahaba ang proseso... at take note, hindi nga pala ako sa bahay natulog nung araw na yun...

"pakulay, gising na, papasok pa tayo sa school" - pakoy

"tsk, hindi ako papasok, ang korni naman ng job fair" -pakulay (ako yun)

"blahblahblah"

(habang nakikinig ng hari ng metal sa iPod *para tigilan ko ang pakikinig nilakasan ni pakoy ang volume nito...at hindi siya nagtagumpay na asarin ako, natuwa pa ako kasi mala-konsiyerto ang pakiramdam ng tenga ko, whoa! katabi ng malaking speaker*)

di ko nanaman naalala kung ano ang pinaguusapan namin ni pakoy basta bigla nalang niyang nasabi na

"alam mo, ang galing mo pag pangkaktibista ang pinaguusapan"

ako: (natahimik) talaga ba?

"OO, tara na, punta na tayo sa school"

"oo nalang" (pero hindi pumasok pero umuwi't natulog)

--

nagising, pumasok sa eskwelahan... nakacivilian..
MAGCORPORATE ATTIRE daw kasi.... at dahil alibugha ako, eto....

--

gumising ako ng biyernes, kailangan ko na talagang sumubok sa job fair, requirement kasi ito sa practicum.. sige nalang...

hindi talaga ako interesado, parang wala na akong plano sa buhay ko...

pero gayunpaman, nagpasa pa rin ako ng resume...

pero sa isang pinasahan ko ng papel

kookoo: is HR management enjoying?

miss: oo naman, you'll get to meet all kinds of people

kookoo: a, i really don't feel like working there

miss: bakit naman?

kookoo: e naisip ko kasi paano nalang kung may empleyado akong tulad ko, hindi ko alam kung paano ihahandle, ang hirap nun...

TSAKA PAG TINANGGAP NIYO AKO SA KUMPANYA NIYO, BAKA MAGING LEADER PA AKO NG UNYON

miss: kakaiba tong batang to..

ang alam ko kasi, pumupunta ang isang tao sa jobfair upang ibenta ang sarili para matanggap sa trabaho, pero sa ginawa ko.... EWAN KO NALANG...

ang labo, at sigurado ako na sa lahat ng taong nagjobfair at magjajobfair, ako lang ang gumawa nun....

o well, eto ako...

BANG!

at dahil wala akong naisusulat ng matino, hayaan niyo akong magbigay ng susulatin ko nun mas bata pa ako, at lalo na sa blogging...

nakakatawa, nakakahiya...ang bobo kong magsulat, parang ang konya, ampangit.... o well, iba naman na ngayon... ramdamin niyo nalang....

basura inc. --medyo seryoso to..medyo lang

fumigation --eto, paborito ko, totoong-totoo..makulit.

üü

(badtrip, ang haggard ko..pero masaya.ü)

ANG BOYPREN KONG HARDCORE...ü

teka, sinong naka-puting uniporme, SA GIG... tsk tsk... kakaiba.

pagulong!

yun tipo bang kinalimutan mo na ang mga nakaraan...

nakalimutan mo na yung tao mismo na sobrang nagpasaya sayo...

na sobrang nagpalungkot din paglaon ng panahon...

nakalimutan mo na, pero may taong pilit na ipinamumukha sayo na nararapat ka lang para maging malungkot at bigo...

iba ang sitwasyon,

kung dati, ako ang biktima...

ngayon, ako na ang kalabang mapangahas at malupit...

yun yung pinaparamdam niya sa akin, na sa totoo lang...HINDI KO MAKONSIDERA...

ako pa rin ang biktima, na sa paningin na ng halos lahat---MASAMA.

Ayos, ayos to!!

salamat sa pagpapaalala sa akin ng mga malulupit na kahapon...

huwaw!

hehe, salamat pepe...

HJWAN

TINATAMAD NA AKO...

BABAGSAK NA RIN YATA AKO SA SCHOOL...

TINATAMAD NA AKO...

(NAKIRAMDAM)

"NAKAKASAKIT KA NA AH!"

TINATAMAD NA AKO...

NAKAKATAMAD NA, PERO TINATAMAD NA AKONG TAMARIN...

PERO MAS "SINIPAG AKONG TAMARIN"..atleast "SINIPAG!"
...
sige, sige..sabi nila "CHOOSE LIFE"

e para saan pa?

Anak: tatay, totoo po bang may multo?
Tatay: ano ka ba naman anak, walang multo. Bakit mo natanong?
Anak: sabi po kasi ni yaya may multo
Tatay: anak... mag-impake na tayo...ngayon na ngayon na... WALA TAYONG YAYA.
-
Marami talagang bumabagabag sa isip ng mga tao(ewan ko sa inyo, sa akin oo, tao kasi ako..hehe)..

NAKAKAPAGPABAGABAG! (sige nga, bigkasin mo) ...

Maraming tanong... minsan pa nga makakatanggap ka pa ng bobong kaisipan.

Maraming tanong... minsan nga makakarinig ka pa ng nakakatuwang sagot.

Maraming tanong...minsan nga, malalaman mo yung TOTOO...

Yung totoong NAKAKATUWANG BOBONG SAGOT NG KAISIPAN...

Na minsan, nakakatakot tanggapin at paniwalaan.

Sa oras na malaman mo na yung totoo, na kumpirmado... tsaka ka naman basta-bastang aalis.

PARA SAAN PA AT INALAM MO YUNG TOTOO KUNG AABANDUNAHIN MO LANG DIN?

Karuwagan nga naman ng tao, nakakaaliw.

(January 31, 2008)

yun nalang..di pa naibigay!

(kanina, enero 30, 2008)

nasa-fx kami ni mami aps, dahil nasa likod kami, patalikod din ang tingin ko, masyadong ma-effort kung sa harap ako haharap...

garabe ang trapiko, ang sarap magpasabog ng mga sasakyan..grrr.. o well, natripan ko nalang makipagtitigan sa mga tsuper na nakakatapat ko...

yung iba, mga pampasaherong tsuper(uh, tama ba yun?)... pilit ko talagang sinisilip kung anong hitsura nila, matanda na ba..bata, bulakog ba o singkit...maputi ba o maitim...

pero sobrang na-magnet ako nun isang naka-tsikot na tsekwa... ang gara ng kotse niya... ang gara talaga..

napaisip, siguro, kwalipikado to sa kwalipikasyon ko... hehe, (sabi ko nga gusto ko na may kotse ang mapapangasawa ko diba...seryoso ako dun... juklan,ah, bahala ka na!)

jampak ang trapik oo... napatingin ulit sa kotse, ang ganda...

may isang batang lumapit at nilinisan ang salamin nito... ninanais nung batang linisan yung salamin sa pagnanais na makakuha ng kaunting salapi kapalit ng serbisyong ipinagkaloob niya..

"PPPPPPPPPPPPPPPPPPOOOOOOOOOOOOOOOOOOOTTT!"

isang napakahaba at napakalakas na busina ang sumalubong sa bata... na ikinagulat ko din...

(nasa loob ako ng saradong sasakyan kaya hindi ko na dapat narinig ang busina, pero ang lakas talaga)...

yung lakas na parang nagmamadali kasi emergency, yun labas na yung ulo ng bata kung buntis man ang sakay nito.... ngumangawa ngawa pa...

KASO mag-isa lang itong si lalake(na baga-bading umarte)... nakakaasar...

di na din siya natapos kawiwisik nung tubig upang linisin tung salamin ng kotse niya.... nakita ko din kung gaano katapang ang mga matang nanlilisik na nakatingin sa batang naglinis ng sasakyan niya...

ANG SAMA NIYA, DI SANA PINAGBIGYAN NALANG NIYA YUNG BATA... kahit piso yata, tatanggapin naman yun... at malilinis naman niya yung kotse niya...

napakasamang ugali ang ipinakita...

MADALAS, SINASABI NATIN(TEKA, MAAARI KO BANG ILABAS ANG SARILI DITO?) NA WALA NG PAG-ASA ANG PILIPINAS...

NA MAHIHIRAP TALAGA ANG MGA TAO DITO, ANG MGA PILIPINO.

NA KUNG HINDI EDUKADO ANG ISANG TAO, WALA NA RIN SIYANG KARAPATAN NA MALAYANG GUMALAW NA HINDI SIYA IIWASAN NG MGA TAONG UMAARTE NA NAGYAYAMAN-YAMANAN(NA PARA DIN HINDI EDUKADO KUNG UMASTA, B*STOS!)

nadama ko yung pagsisikap nung mga batang maglinis ng kotse ng iba, umaasa kasi sila na dahil sa sipag na ito, makakakain sila...

hindi sila nanlilimos lamang at tumatambay sa gilid, NAGTATRABAHO SILA!!

hindi ko rin masyadong maintindihan ang mga taong hindi nararamdaman na mawserte sila, NA MERON NAMAN SILANG KAYANG IBIGAY...pero uupo-upo lang sa mga kotse nilang parang diretso na sa i*******...

WAG MONG SISIHIN ANG IBA KUNG SA TINGIN MO HINDI NA UUNLAD ANG PILIPINAS...

IKAW.. TIGNAN MO MUNA KUNG MAY GINAGAWA KA! BAKA NGA NI ISANG HAKBANG WALA KA!

hoy, lalakeng tsekwang nakatsekot, ang yabang mo! hindi ikaw ang taong dapat pagaksayahan ng oras... nakakahiya ka, umalis ka nalang ng pilipinas!

nakisamang kalangitan

matagal-tagal na ding hindi tumatahak ang mga luha sa pisngi ko... nung disyembre pa yung huli...

hindi pa rin ako ganoon kanormal kung luha, iyak, pasakit o kalungkutan man ang paguusapan, ako kasi yung taong nanaising balewalain na lang yan... hindi para mapagtakpan at mag-inarteng matapang ako... ayaw ko lang na may mga malulungkot para sa akin.

lubos lamang ang pagaaalala ko sa iba..

"ayaw kong ako ang magiging rason ng kalungkutan ng mga taong nasa paligid ko"

yan yung tinatawag sa ingles na "selfless love"

mahirap, kung tutuusin. pero mas hindi ko kakayanin kung hindi ko isasabuhay yan.

masaya na rin na nailabas ko ang luha kasabay ng paghihirap ko kay tatay lee, hindi ko siya tatay pero kinokonsidera ko siya bilang isa. isa ito sa minamahal ko na kaibigan ngayon...

matagal din ang pag-uusap namin. lumiwanag na nga't lahat. umaga na, kelangan ko ng umuwi...

ito ang pinakanatunan ko sa kanya

na tama naman ang ginagawa kong accountability sa iba yun nga lang, nabibigatan ko kasi hindi ko ito ipinapasa-Diyos.

okay na ako... umuwi, natulog.

pupunta kasi ako sa paranaque para tapusin ang thesis namin.

ng maibahan sa sistema...

hindi ako magiinarte, pero... parang hindi malabo na, meron akong malub....blahblahblah...

napaisip, siguro... wala na akong future kaya hindi ko na naiisip ang future ko...

habang gumagawa ng thesis napatanong sa mga kagrupo...

koo: ano kayang nararamdaman ng mga taong malapit ng mamatay?

kent: ANG DAMI MONG INIISIP

"ang DAMI KONG INIISIP"

yan ang madalas kong marinig sa mga tao ngayon....

==============================================================================

nagiging bugnutin na ako..nakakainis.

==============================================================================

usap blog.... masaya naman akong naitulak ko si jez, gboi at pidoy na magblog sa labas ng dating blogsite na sinusumpa ko..hehe

sige, sulat lang kayo...

==============================================================================

kanya-kanya ang istilo ng mga tao, kaya mahalin nalang natin kung ano yung ATIN

==============================================================================

kaninang ala-sais

cheng: o, ano, naghihintay ka nanaman ng sunset

koo: (ngumiti....)

==============================================================================

naghintay ng ilang sandali.... ang liwanag ng araw, nagpapaalam na... bumaba ako ng building.... 8th floor, tinakbo ko pa ground floor...

okay naman, lumawit lang ng konti yung dila ko...



(sa school to, FEU)

tinex ko si kah, jez at karol upang sabihing napakaganda ng kalangitan...

pag balik ko sa itaas... "hinahanap ka kaya ng lahat kanina....."

"nasaaaan si koooookooooo, dali ang ganda ganda ng kalangitan"

hmmm, Nakaiwan naman pala ako ng alaala sa mga kaklase ko..alam na nila na inaabangan ko talaga ang mga ganoong pagkakataon...

masaya ako na masaya sila para sa akin....

at naghinayang na hindi ko nakita yung nakita nila....na sa katunayan ay nakita ko, at hinanapan pa ng ibang anggulo...

================================================================================
(sa text)

karol: malungkot?

koo: sino? ako? bakit mo naman sinabi?

karol: hindi, yung sky?

koo: malungkot nga yun sky, pero the sky was trying to show how worthy "she" was to be looked at...and appreciated

nakakawindang na si karol... na taong hindi ganoon ka-okay sa art analysis ay nakaramdan ng kalungkutan sa panahong iyon..

================================================================================

karamdam-ramdam na nga ba?

napaisip.

nakakalunkgot naman, hindi na ako nakakapagpost sa mismong araw ng mgpangyayaring inilalathala ko...

hindi ko na lugod maramdaman ang nadama ko...

kanina binalak kong magsulat ulit... dito mismo, habang may net pa ang computer na ginagamit ko... pero wala, hindi NANAMAN...

bahagyang hirap ako, baka ano kasi ang maisulat ko, hindi ako ayos ngayong araw na ito, simula pa kagabi sa katunayan....

nakakalungkot....ang lungkot...malungkot.

habang lumilibot sa mundo ng blog, napadaan nanaman ako sa blog ni gg.gasti, naghanap ng maaaring mabasa... at dahil bata pa ako(TALAGA), nahatak ang paningin ko ng "for kids only"..

enjoy namang magbasa, tawa nga ako ng tawa ng mag-isa dito... kulang nalang maghahagalpak pa...

malamang sa malamang, sa lahat ng nakasulat, dito talaga tumutok ang kamalayan ko..

top 10 ugali ng mga babae kapag inlove

ayun, tawa ako ng tawa...talaga! click mo nalang at makitawa na din..

pero napaisip, kung pagbabasehan ko ang mga ito, sasabihin kong "HINDI AKO INLAB"...

pero gaya din ng sinabi niya na "wala akong sinabing sasagutin ko kayo ng matino" ibig sabihin, hindi talaga tamang batayan ito... enjoy enjoy enjoy lang talaga... pero may point.... may katotohanan talaga, deviant lang ako kumbaga...

napaisip, inlab nga ba ako?

hindi ko alam...

pc: pagod ka lang

koo: sabi ko nga.

di bale, hindi ko naman kailangang magmadali...(kuha ni yatchoy na anak ko, nakakaproud siya masyado, lalo na nung nalitratuhan niya to..sa antipolo to, ako na yung naglagay ng caption)


-
teka, naalala ko tuloy ang sabi ni kah..(ako yan, pagnakatalikod... umarte pa, may attitude pa kamo ako niyan, di naman kita kasi nga di naman nakaharap.... nilangyan ko din ng caption, yun yung sinabi ni kah... iclick mo nalang para mabasa mo ng mas malaki-laki)

mukha ba talaga?

Ang umaga, ayon, ayos naman... kumain ako ng agahan, gaya ng nangyayari sa akin tuwing kumakain ako ng breakfast, ayun, sumasakit ang tiyan ko... consistent yan mga kapatid... grrr... matapos kumain, natulog ULIT ako...

Nagising upang maligo...nagbihis..badtrip, wala akong uniporme, hindi ko pa napalalaba...nais man akong pahiramin ng aking kasamahan sa kwarto e,wala, butas yung blusa na maaari kong hiramin... nauwi ako sa sibilyan na get up.badtrip!!

Nagaral-aralan sa polsay, nako, exam nanaman..eto yung asignatura na hirap na hirap akong pumasa sa mga pagsusulit... badtrip, kelangan ko mag-aral...

Nag-basa-basa ng 10 minutes, tapos natulog ulit...

Nagising, natulog ulit....at natulog ulit...at natulog ulit..

Gumising, nagbasa-basa... aalis na ako.

Hindi ako nahirapan sumakay sa jeep ngayong araw, impeyrnes, bihira lang ito..bwahaha... kaso ng makaabot ng Espana ang jeep, uhh? Kelangan na naming bumaba.. may rally. Badtrip

Hindi ko maiwasang hindi makitingin-tingin sa mga ralyista... sila yung mga magsasaka na hindi ko maintidihan kung anong pinagpuputok ng butsi nila. Ah, naghahanap ata ng CR.uh?! toink!

Naglakad ako, halos katabi ko na sila. Di ko rin maiwasan na may makasalubong na mga...hmmmm.. mukhang mga nag-aaklas... at hindi malayo ang hitsura nila sa akin. Mga estudyante ito... na sa palagay ko ay ditto lang rin sa kamaynilaan lumalagi.

Liban sa mga ralyista, naglipanan din ang naglalakihang mga kamera at mga mapormang litratista. Napaisip, kamera nalang pala ang kulang sa akin, kahawig ko na rin sila. (an sabe, trying hard..hehe)

Umakyat ako sa overpass, hindi para makiosh-shosho... makiusyoso pala sa mga limpak-limpak na mga magsasakang nag-aaklas. Huwaw, napaselfpity lugod ako ng di oras, hindi ako makapagsabayan sa baga-barbel na kamera nung mga kung sino man sila... gara! Ako, nasa tabi nalang. Kinunan ko pa rin ang mga nag-aaklas na parang naiihi lang naman talaga... bakit ba kasi mainit ang ulo nila?

Pc: a siguro meron...
Koo: baka nga.

Yung nga lang, kung sa konsyerto, wala ako sa moshpit... kaya tuloy walang kwenta yun nalitratuhan ko.(mahaba talaga yang linya ng mga tao na yan....tsaka makulay sila, parang reynbow...yeknow).. walang eksaytment, patay! Bulaklak sa pader...(napakahaba niyan..yang nga lang ang kinaya ng maling anggulo ko...nasa gilid nga lang ako ng mga nasa gitnang mga litratista diba? kasama pa ang espesyal na partisipasyon ng mga binebentang payong)


Nang makapasok sa eskwelahan(matapos maglakad ng di naman kalayuan, pero malayo, uhh?!).. pumasok sa isang opisina upang makikulit sa mga ka-eskwela..at dahil nga hindi naman ako nagsi-civilian habang may pasok, nagtaka naman sila

“o, bakit ka naka-ganyan?”

“a, sumama kasi ako sa rally”

“ahhh”

Letse, mukha ba talaga akong sasama sa rally?
Habang nakikita ang mga ibang kaklase, walang tigil ang tanong ng mga ito kung bakit ako naka-civilian... at ang sagot ko, dati lang
“sumama kasi ako sa rally”

Ni-isa sa kanila wala lang nagtaka.... may nagsabi “ah, naglitrato ka ba?” medyo matinong kaibigan to...mas naisip na kung sakali, yun ang dahilan ko at hindi pagaaklas...hindi naman ako magsasaka indeperspleys...

Matapos ang isang leksyon, lumipat na kami ng kwarto..eto na polsay na, nagrerebyu-
rabyuhan kami ni kah...

Nagkatinginan kami ni propesor ho-ra-si-yo....

“why are you not in uniform?”

Napaisip ako ng isasagot ko,
hulaan mo ang sagot ko:

a. hindi pa po kasi napapalabhan

b. la lang, trip like wearing civilian sir

c. galing po kasi ako sa rally

naiisip ko ng sabihin na wala akong uniporme kasi hindi ko napalabhan, pero gaya ng mga nakaraang propesor mula nun ako’y musmos pa, sinasabing “hindi rason ang hindi paglalaba ng damit”

sinabi ko nalang, gaya ng sinabi ko sa karamihan....

“sir...a..ehhh... ga-ling po ako sa rally”... yung salitang parang may alinlangan...

Napatango nalang si sir

Nagulat si kah sa sinabi ko, pati ba naman sa prof, yung ang inirason ko...

Ang galing mo, mukhang paniwalang-paniwala si sir... ang sinasabi pa ng pagtango ni sir ay “a nirerespeto kita”

Medyo kinabahan ako sa ginawa ko.. baka kasi tanung-tanungin nya ako at wala akong maisagot.. kung makakasagot man ako

“ahhh...ehhh...ewan ko po sir” tooogsh! Dali ako nun, sira ang kredibilidad. Baka ibagsak pa sa pagiisip na ginagago ko siya..

Jan21,2008

Koo: aba, mukha ba talaga akong galing sa rally

Kah: oo... diba nga sabi ko dati sayo

Nagreminisce kami bigla...

1st sem(sept): papunta sa UPD

Koo: kah, sa tingin mo ba magiging aktibista ako kung sa UPD ako mag-aaral (naghihintay ng gustong marinig na sagot na HINDI)

Kah: OO

Koo: (tooogsh! Basag).. oh? Bakit o naman nasabi

Kah: wala, sa school pa nga lang ang dami-dami mo ng sinasabi... angd dami mo kasing naiisip

Koo: hindi naman a, di ko nga maramdaman...dahil ba kayang walang nagti-trigger?

Kah: oo naman, paano pa kaya kung nakasama ka sa Advo(Advocate, official newspub ng school)? May pagka-radikal ka kasi.

-

Naalala ko ulit yung pinagusapan naming dati... pero hindi pa rin ako makapaniwala HANGGANG NGAYON.
-
Rico: bakit ka nakacivilian
Koo: galing ako sa rally
Rico: o, bakit ka sumama? Paano kung damputin kayo at ikulong?
Koo: uhh, bakit naman kasi ikukulong? Matagal ba bago makalabas?
Rico: oo pare, ibe-bail ka ni mama at papa mo
Koo: excuse me, i only have mommy and daddy... at “bail”? nagreview ka bas a polsay?
Rico: mahina na kaya ang dyes mil diyan... ako natry ko ng makulong...
Koo: o, bakit?
Rico: bagansa
Koo: ano yun?
Rico: yun yung nakatambay kasi kami matapos ng gimik
Koo: ahhh, mahirap? Nasa loob talaga kayo ng rehas? Gaano kayo katagal? Binail ka ni mommy mo?
Rico: oo naman, magdamag yun. IYAK NGA NG IYAK SI MOMMY NUN
Koo: o, ikaw anong pakiramdam mo(nageexpect na isasagot na nalungkot, natakot o naiyak siya)
Rico: ANG BAHO!!
Nako, ewan ko nga ba kay rico at ANG BAHO ang sagot sa tanong ko ukol sa naranasan niya,..akala ko pa naman emosyon ang isasagot.
-

Naka-FISHERS OF MEN SHIRT pa pala ako kanina.. kaya malamang samalamang, akala ng mga tao e talagang nagrally ako nun... medyo dugyutin kasi ako kanina.. (eto yung shirt, may bible verse pa yan...ü gusot, galing kasi sa hamper..gusto ko lang talagang ipakita..kaya kinalkal ko pa sa basurahan...hehe..ü)
Hindi nga pangmagsasaka ang FISHER pero mangingisda, pero hindi mo masisisisi ang isip ng mga tao na hindi mahiwalay ang isdaan sa agrikultura...kaya hindi agad nito maiisip na hindi angkop ang damit para sa totoong sigaw ng mga ralyista.
(eto yung damit ko nung araw na yon... alisin mo lang yung hoodie, sapilitan na pagposing yan...hiling ni rico, kahit sabi ko sa kanya litratuhan niya ako sa totoong kasuotan ko...kaso, wala akong nagawa..tsk! ayan, with the special participation nanaman ng payong..payong ko na yan this time... teka, ano palang kumento mo sa posing ko diyan? bawal sumagot ng "emo" ha...)
-
Napaisip tuloy ako kung sasama ba talaga ako sa mga rally... kung sakaling Makita ko talaga ang mali..sasama ba ako?

Napapaisip tuloy ako, gusto kong maging etnograpista. Gusto kong alamin ang buhay ng mga taong ito... bakit, at para saan.... bakit at para saan ang rally?

Pero ganun pa din, nais kong maging litratista...ayun. minsan, gusto ko rin puminta nalang...minsan nga naisip kong maging basurera(wal halo joke to, sana makwento ko next time)

Anu ba naman to, ang wirdo ng mga ginugusto ko..bakit ba hindi nalang magstik yung utak ko sa pinagaaralan ko ngayon... pero napapaisip talaga ako, ayos kayang maging ethnographer???

Radikal nga ba ako? Hindi ko naman madama... totoo! pero marami akong naiisip...ah, basta..

Mukha nga ba akong litratista?

Ralyista?

E Dugyutin?

Marapat bang maglakad ako at bumaba agad dahil sa rally?

Mabaho ba talaga sa loob ng kulungan?

Kung iiyak kaya yung nanay ko, mas maiisip ko pang mabaho sa loob ng selda kesa isipin ang nararamdaman ng ina ko?

A, ewan...
-
Pero trivia: noong lunes, kasama ko si kapita-pitagang fjordz papuntang DOJ...
makikisama kami sa rally... PRESS FREEDOM to dod! Este dude... kaso hindi na naming inabot, ilang beses kasi kaming nakarating sa maling destinasyon, badtriiip... ayun, nauwi sa date... pero, teka, hindi ba senyales na rin ang rally na yun, bakit kaya ninais kong sumama?

HALA, NAKAKALITO...NAKAKATAKOT AH...

Antok!

Alas tres..

(nakakahiya, dapat alam ko pala muna yung rason nila bago sila nag rally... nasa kumbento kasi ako kaya walang balita...sana may magdala sa akin ng dyaryo... pero okay na rin ang pagregalo ng radyo...okay na din ang tv kung wala kang choice, ayos yung plasma tv)

etiketa: walong wirdo...

ang tagal na nito... tag to ni fjordz...ü

RULES:

1) In the 8 facts about [you], share 8 things that your readers don't know about you. At the end, you tag 8 other bloggers to keep the fun going. Each blogger must post these rules first.

2) Each blogger starts with eight random facts/habits about themselves.

3) At the end of the post, a blogger needs to choose eight people to get tagged and list their names.

4) Don't forget to leave them a comment telling them they're tagged, and to read your blog.

wirdo..limpak-lipak na tao na rin ang nakapagsabi na wirdo ako… ang weird ko, ang wirdo ko, ang weirdo ko, weirdotik ako.. lahat na ng kung anu-anong tsuba basta ang ini-imply ay weird ako, narinig ko na yan. Pati nga tingin ng mga tao na nagsasabi na ang weird ko e alam ko na yan.. panis!

Minsan hindi ko na alam kung ano ba talaga ang basehan ng pagiging wirdo. Ayon sa pagkakaintindi ko, ang salitang ito ay ginagamit upang mabigyan ng karakter ang taong may kakaibang mga Gawain o pag-uugali. Yung hindi madalas na makikita sa normal na kapaligiran. Deviant kung baga. Sabi ko!

Bakit, kasalanan bang hindi mapabilang sa norm? whatever!

“pinagtatawanan niyo ako dahil kakaiba ako… pero pinagtatawanan ko kayo dahil pare-pareho kayo”

–halaw sa salita ni..um…ehh, di ko alam, basta nabasa ko yung bersyong ingles nyan, kinuha ko lang yung kaisipan.

1. Nagiging narcissistic na yata ako. Ahem, sa totoo lang, simula noong bata pa ako, umani na ako ng mga pahayag na maganda ako.. “kagandang bata”, “ang gandang bata”, “ang ganda ng anak/apo mo”.. tipong ang daming umaangkin na nagmana daw ako sa kanila, huh? Ni hindi ko nga kamag-anak yung iba..ano ako, singaw? Isa din sa mga una at nabibilang na natutunan kong mga salitang ilokano ang linyang “nagpintas”. Laking pagtataka ko kasi simula pa nung bata ako kung ano bang ibig sabihin nun. Akala ko kasi yun yung ayos ng buhok, yung braids.. nagpintas, akala ko nagtirintas ang ibig sabihin nila. Eh, ang tuwid naman ng buhok ko. Ah, maganda pala ang ibig sabihin nun. Ang salitang “kanos” naman ay nalaaman ko dahil sa president naming si Gino, 3rdyear college na ako nun, first time ko yung marinig… bikol term daw yun na ang ibig sabihin ay pangit.. ah, ni hindi kasi ako nasabihan niyan dati( take note, lumaki ako sa Bicol)..depensa ko, na totoo naman talaga.

Meron pa akong mga naaalala na mga anak ng mga amiga ng nanay ko na nirereto sa akin. Kesyo magiging “KAMI” daw ng anak niya pag laki namin. Hiniling ko tuloy na wag nang lumaki,tsaring lan! Basta
O, anu na? masyado ko na bang pinagdiinan na maganda ako? Eto kasi yun sundot dito. Wala, kahit man magandahan ako sa sarili ko, “iba parin ang palagay ko sa mga tao sa paligid ko, feeling ko ang pangit ko.” Hindi pansinin. Baga kulangot sa pader…ay!bulaklak pala! Amoeba oo!! Di ko alam kung bakit ako lumaking ganito, mababa ang kumpyansa sa sarili. Feeling tsakanes. Parang gulat na gulat at tuwang tuwa ako sa mga taong nagsasabi na maganda ako, palagay ko kasi ang pangit-pangit ko sa paningin ng iba. Minsan sinisigurado ko pa bago ako magreact at magpasalamat. Parang alam ko lang sa sarili ko na maganda ako pero sa ibang tao, Malabo. Basta, mahirap ipaliwanag pero alam kong gets mo na… aaaahhh.. koka kolai!! Weirdo diba?
Medyo kadugtong nito yung ang lakas-lakas kong mangmotivate ng iba na maging positibo ang tingin sa buhay pero ako mismo, kalahating lubog sa negatibismo.

2. Hindi ako madalas magkamali ng mga desisyon..siguro 60% o kaya’y 50%+1 ng mga desisyon ko ay nasa tamang tahakin. Yung iba dun, uhmmmm..togodoink! Ewan ko nga ba kung bakit pagdating sa direksyon, ang bopols bopols ko. Ako yung taong laging naliligaw, literal- as in. meron pang isang araw na nawala ako sa divisoria loob, divisoria labas, quiapo, at intamuros. OO, isang araw lang ito, sa apat na destinasyon agad ako nawala. Parang araw-araw akong nasa loob ng Labyrinth. Parang dagang pinageeksperementuhan(pero talo pa nila ako impeyrnes..imbyerna!) Sabagay, sabi nga ni Ajoy “normal lang yan, sa SM nga nawawala ka” sagot ko naman “sa DORM nga lang natin naliligaw ako, paano pa kaya sa SM, divi, quiapo at intramuros diba?” oo, inaamin ko naman. Di ko alam kung bakit sobrang wala akong sense of direction. Pero proud naman ako sa sarili ko na madalas man akong mawala, nakakarating parin akong buo sa kung saan destinasyon ko man plinanong pumunta, at hindi ako umuuwi ng walang napapala. Yun nga lang, madaming oras ang napupunta sa kawalan sa mga oras na dapat ay nasa lugar na ako ng dapat ay naroon ako. Gets? Getch!!

3. Gaya ni Pyordan at kung sino-sino pang matatalinong katauhan, hindi ko man hilig ang mag-isip pero may sarili itong pagkukusa. Tipong pagal na pagal na gumagana parin ito. Remedyo? MATULOG. Marami ang kumekwenstyon sa mahabang tulog na ginagawa ko. Kesa ikakain ko, itutulog ko nalang. Kesa sa ano pa mang bagay, a basta..AKO, MATUTULOG. Hep hep, anong wirdo dito? Hehe.. nasubukan mo na bang tumingin sa malayo? Tipong parang ang layo-layo na ng nilalakbay ng mga naiisip mo. Nakatingin ka nalang sa kawalan at napakalalim ng mga naguumpugang pananaw? Yung tinatawag nilang “TULALA”?

Kookoo: (malayo ang tingin, tualala)
Tuk’ko: parang ang layo-layo at ang lalim-lalim ng iniisip mo
Kookoo: huh? WALA NGA AKONG INIISIP E.

Ayun yun, sa dinami-dami ng mga kakilala ko, ako palang ang taong kilala ko na pwedeng tumulala ng walang iniisip, blanko. Ang weird talaga!

4. Kapag nakakaramdam ka ba ng pagsusuka, napansin mo bang bumibilis ang paglabas ng laway mo? Normal yun, pero ang pagkati ng mukha pag inaantok? Hmmm.. ako lang yun.
MABABAW LANG ITO ^

ITO HINDI v

5. Alam mo ba kung ano yung emoticon? Oo, yun yung madalas na nakikita sa mga message box ng mga tsorba sa internet. Yun yung mga emotions na nararamdaman natin na hindi natin maexpress kasi nga sa computer lang. parang sa bawat pahayag maglalagay ka nito para malaman ng kausap mo kung ano ba talagang nararamdaman mo sa oras ng pag-uusap niyo.

Halimbawa: >> kookoo: hindi ko na alam ang kelangan kong gawin o_O?
maglalagay ka ng emoticon para maemphasize na nalilito ka na. basta, gets mo nay un, alam ko.

Pero, nakakita ka na ba ng buhay na emoticon, OO, buhay. Kung hindi pa at gusto mo, try mo akong hagilapin at magkekwentuhan tayo. Tsaka mo masasabi na “OO NGA, PWEDENG MAGING BUHAY ANG EMOTICON” kahit ano pang nararamdaman ko, kayang kayang kaya ko yang ipakita… yun nga lang, kaya ko ding itago… pero kung walang rason para itago ito, sos! Magsawa ka! Ahaha.. matatawa ka nalang sa kawirohan..

Cathy: ikaw talaga, ang dami mong emosyon

-
Phoebe or MiKwinsi: si kookoo, emoticon

6. Vulnerability. Haha, isa ito sa kawirdohan ko, grabe akong maka-adapt sa environment ko. Kahit ano pa mang emosyon yan, kayang-kaya ko yang makuha ng walang kahirap-hirap. Halimbawa meron recitation sa class, hindi ako kinakabahan, pero kapag sinabi mo sakin na kinakabahan ka, malamang sa malamang kakabahan din ako.. hawa kumbaga sa sakit. Ayun, malakas ang hawa sa akin. Pagkagradweyt ko, gusto kong maging propesyonal na counselor. Ahaha, kumusta naman ang pagiging vulnerable ko diba, oh well, pero ang kakaiba pa rin sa akin e kaya kong itago ang mga emosyon na ito. Na sa katunayan ay nadadama ko din. Toink oo!

Kukay Mamen(testi): haha, eto problema ko pinoproblema din

Mark GMK: eto, ang dami daming problema sa mundo. Pinoproblema kahit hindi dapat problemahin

John XD: you’re not God, you can’t fix everything.—ingles, dumugo muna ang ilong ko niyan bago maarok ng nangangalawang kong isipan..

Rico: ate, pati yan, pinoproblema mo? Bayaan mo na sila

Oo, kasabay din kasi ng pagkahawa ko sa mga problema ng mga tao e ang kagustuhan kong maayos ang mga suliraning ito, malamang, naramdaman ko kaya yung nararamdaman nila. Yun nga lang, gaya ng nasabi ko kanina, kaya ko din umartiii na wapakels.

7. iyak. Ako si emoticon tsuba diba?! Pero maniniwala ka ba kung sasabihin kong dumating ako sa panahon na hindi ako umiiyak?(kahit umiiyak na ang isang tao, hindi parin ako maiiyak, walang hawa hawa kung luha ang usapan) Tipong kahit gumunaw na ang buhay pagibig ko e wala pa rin akong tinag. Simula pa hayskul, na-train(hindi tren, pagsasanay yan! Adek!) ko ang sarili ko na wag nang umiyak, bakit pa. senyales ito ng pagiging mahina. Sabi ko. Ayun tuloy, sa mga panahon na iyak na iyak na ako, ah, hindi pa rin.. matapang ako, ika ko…. Mas lalo tuloy akong nahirapan at natagalan gumalaw pasulong(ano ako, sundalo? Heller)… wirdo ba?
(hehe, medyo iba na ang pananaw ko ngayon…. Alam ko na ang tulong na naidudulot nito… di ko alam kung wala lang akong rason ngayon para umiyak o hindi nga lang talaga ako iyakin na nayun… ewaaaaaaaaaaan)-- (nasabi ko na to sa yearender ko..gaya ng sabi ko, matagal ko na itong sinulat)

8. mainlab. Wirdo akong mainlab… di ko na yata makekwento… di ko alam kung hindi ngayon o hindi magpakaylanman(whoops, mel t.. is da you?) pero wirdo talaga… sa mga matatagal ko ng kaibigan alam nila yan… nagreregalo pa nga ako ng aircon e… huh, soogar mame? De ah!

9. ahaha, 8 weird things lang daw diba… e bakit ba, parte ng pagkawirdo ko ang madalas na paglabag ko sa mga patakaran. Wala naman nakasaad na sasara ang butas ng ilong ko kung hindi ko susundin ang rules diba… ni sa mga chain tsorba nga, na mamalasin daw ako ng kasingtagal ng paboritong numero ko e hindi ako naniniwala

Pc: bakit, ilang ba ang paborito mong numero?
Koo: 6OOO..

O diba, 2008 palang kaya… kumusta naman ako, mamalasin nga ako, ang tagal ko namang mabubuhay… ay nako talaga…

Ilang mga gawain na rin sa eskwelahan ang ipinasa ko na lumalabag sa mga patakaran ng mga propesor.

Kahit pa ingles ang pinagagawa ng prop e magpapasa pa rin ako ng mga tagalog o mas mainam na tawaging FILIPINO na lathalain…

Isa pang pangyayari ang pinagagawa kami ng critique na essay KASO poem ang ipinasa ko(ingles nga… pero tula naman)

pero dahil sa mga paglabag na yan, umaani ako ng matataas na marka.

Magkukunwari pa akong magsosori sa mga prop

e.g(pero totoo to)

“Miss gracey, I’m sorry, just felt like writing in tagalog”-koo

“okay lang, nageenjoy naman ako sa pagbabasa ng mga isinusulat mo”-miss gracey ..sabay 100 na grade… woohoooo! O diba, napatagalog din si miss ng di oras..wahaha!

O diba! Bongga!!

Isa pa
“I’m sorry the unpoetic writer suddenly blahblahblah tsorba blahblah”-koo (di kasi talaga ako marunong gumawa ng poem dati, puro essay lang)

“COOL” sagot naman ni miss, um..missss..a..e..sino nga yun? Basta si miss… yun Lit prof na baga-ahas kung magsalita ng “S”…ssssssssssss, ang haba.

10. 10? May ten pa, oo, trip ko e… at saan ka makakarinig/makakakilala/makakakita/blahblah/tsorba ng tao na nakikipagusap sa kompyuter nya(KIYA ang pangalan ni pc… laiPod,short for nikolaiPod, naman yung iPod ko, o diba, may pangalan pa sila)…

Ayun, kaya di ko nga ba alam, dispalinghado na tuloy tong laptop ko, pag di kasi sumasagot niyuyugyog ko… ahuhu, dati sa battery lang ang problema, ngayon pati LCD na, nung isang araw ko lang natuklasan….

WAAAAAAAAAAAAAAHHHH! Ang wirdo talaga! Bahala ka na…

Hehe, pede na ba akong magkabit ng etiketa sa mga blagista prends diyan? Tada! homebodyhubby, duroy, pepe, repah, sheign, jv, jez, pidoy, mj at gboi… sampu yan, tatak wirdo yan…

Pyordaaaan, salamat sa pag-tag… hinalughog ko pa ang buong sistema ni kiya para mahanap to…haha, unang tag sa buong buhay ko… salamat.